Uwarunkowania i czynniki wprowadzenia opłat za korzystanie z infrastruktury transportu w żegludze śródlądowej

Przyjmuje się, że skalkulowane według jednolitych zasad opłaty (co nie oznacza zrównania ich wysokości w przekroju międzygałęziowym i międzynarodowym) powinny pokrywać koszty: − użytkowania infrastruktury, w tym związane z zapewnieniem jej przepustowości (koszty operacyjne), utrzymaniem (zapobieganie pogarszaniu się stanu infrastruktury) i odnową (przywracanie infrastruktury do stanu pierwotnego) [2], − negatywnych efektów zewnętrznych, jakie powstają w wyniku usług oferowanych przez składniki infrastruktury (przepustowości) i produkcji usług transportowych; najczęściej rachunkiem obejmuje się koszty zatłoczenia (kongestii) i koszty środowiskowe (zanieczyszczenia powietrza i wód, koszty hałasu) oraz koszty bezpieczeństwa i wypadków transportowych.
Internalizacja kosztów zużycia infrastruktury (zastosowanie podejścia „użytkownik płaci”) i kosztów zewnętrznych transportu (wdrożenie zasady „zanieczyszczający płaci”) w postaci opłat ponoszonych przez producentów usług transportowych, a w zależności od warunków konkurencji panujących na określonych cząstkowych i częściowych rynkach transportowych, w części lub w całości pokrywanych przez użytkowników transportu, powinna prowadzić do:
− optymalizacji produkcji transportowej i popytu na usługi transportowe tak co do rozmiarów jak i rozkładu w czasie i w przestrzeni, zwiększających dobrobyt społeczno- (...)