Możliwości doskonalenia farmaceutycznych łańcuchów dostaw w Polsce
- Baraniecka Anna
- Kategoria: Logistyka
Dla większości przedsiębiorstw sektora farmaceutycznego rynek przez wiele lat stwarzał komfortowe warunki, dające wysoką rentowność i ciągły wzrost wielkości sprzedaży.
Wśród czynników kształtujących obecną sytuację europejskich producentów leków, oprócz globalizacji, najważniejszym jest nasilenie konkurencji w sektorze, postępująca indywidualizacja popytu, konsolidacja produkcji i dystrybucji, wzrost liczby i postaci dozowanych leków, skracanie okresu życia produktu w stosunku do cyklu ich powstawania, nieskutecznie ograniczany rozwój "rynków równoległych", rosnąca presja rządów (i pozostałych odbiorców) na redukcję cen leków, brak harmonizacji przepisów dotyczących produkcji oraz dystrybucji i rejestracji leków w Europie. Wspomniane uwarunkowania skutecznie redukują zyski, a tym samym ograniczają możliwości rozwoju przedsiębiorstw farmaceutycznych; w konfrontacji z faktem, iż w dalszym ciągu za główne źródło sukcesu rynkowego uznają one różnicowanie oferty asortymentowej, a szczególnie wprowadzanie nowych wyrobów, może to prowadzić do znacznego osłabienia ich pozycji konkurencyjnej. Być może dlatego coraz więcej przedsiębiorstw sektora farmaceutycznego poszukuje nowych ("poza produktowych") rozwiązań, podnoszących ich atrakcyjność rynkową. Takie możliwości daje niewątpliwie odpowiednio wymodelowana współpraca w ramach łańcucha dostaw!
Charakterystyka łańcucha dostaw leków
Łańcuch dostaw firm sektora farmaceutycznego tworzą dostawcy surowców, potencjalni dostawcy usług logistycznych,
producenci leków, dystrybutorzy (hurtownie farmaceutyczne, centra dystrybucyjne producentów, magazyny obsługi medycznej), detaliści (apteki, drogerie), instytucje medyczne (szpitale, kliniki, centra medyczne) oraz ostateczni odbiorcy, tj. pacjenci. Z uwagi na społeczny charakter produktów, których jest nośnikiem, działania w ramach farmaceutycznego łańcucha dostaw podlegają silnym obwarowaniom prawnym. Ponadto rządy państw są istotnym odbiorcą leków (w ramach refundacji), co umacnia ich pozycję w farmaceutycznym łańcuchu dostaw. Specyfika łańcucha dostaw leków wiąże się również z faktem, iż często trudno jednoznacznie określić, kto jest ostatecznym klientem. Nie zawsze ten kto spożywa leki, jest ich kupcem. Kupiec nie zawsze jest płatnikiem, a płatnik może nie mieć wpływu na wybór produktu.
Wbrew panującej w innych sektorach tendencji zacieśniania współpracy między poszczególnymi ogniwami łańcuchów dostaw, większość funkcjonujących łańcuchów dostaw leków charakteryzuje niski stopień integracji. Szczególnie odczuwalny jest brak dokładnej informacji, której przepływ w tradycyjnym łańcuchu ograniczony jest do styków jego poszczególnych ogniw. Tam również z uwagi na nieufność i ciągłą rywalizację partnerów dochodzi do zniekształceń. Niekorzystny obraz farmaceutycznego łańcucha dostaw tworzą ponadto typowe dla niego uwarunkowania, takie jak: nieaktualne dane o wielkości sprzedaży (kupowane od firm badających rynek), okresowe dostawy, wysokie poziomy zapasów, szeroki i często dobierany klinicznie asortyment, ustalane odgórnie ceny czy sposoby dystrybucji oraz niespójne technologie teleinformatyczne. Konsekwencją wymienionych cech przy określonych wcześniej zmianach rynkowych jest niepokojący
wzrost kosztów i zapasów u wszystkich podmiotów tworzących łańcuch, wciąż zbyt niski w stosunku do oczekiwanego poziom obsługi klienta a także zakłócenia w przepływach towarów, informacji i gotówki, a ostatecznie obniżenie konkurencyjności całego łańcucha dostaw.
Pomimo dużego stopnia skomplikowania działań związanych z zarządzaniem farmaceutycznym łańcuchem dostaw, chcąc utrzymać lub nawet zwiększać dotychczasowe zyski podmioty go tworzące powinny zainteresować się jego doskonaleniem.
Rola ECR w farmaceutycznym łańcuchu dostaw
Jedną z najpopularniejszych współcześnie koncepcji doskonalenia łańcuchów dostawjest ECR (Efficient Customer Response) - efektywna obsługa klienta, która przez autora definiowana jest jako strategia zarządzania łańcuchem dostaw polegająca na zsynchronizowanym zarządzaniu podażą i popytem przy zaangażowaniu technologii wspomagających, w celu podnoszenia konkurencyjności całego łańcucha dostaw.
Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 2002/6.
Ostatnio zmieniany w wtorek, 25 wrzesień 2012 12:46
Ściągnij załącznik:
Zaloguj się by skomentować