Dylematy stosowania logistyki w największych metropoliach świata - cz. 1

1. Doskonałość usług (rozwinięty sektor usług -

przede wszystkim są to instytucje i usługi związane z pośrednictwem finansowym, mediami, telekomunikacją, zarządzaniem gospodarką, nauką i badaniami, sztuką, kulturą, a także administracją publiczną), instytucji i wyposażenia,

2. Potencjał innowacyjny w zakresie technicznym, ekonomicznym, społecznym, politycznym i kulturalnym -

to kryterium uważam za najbardziej istotne,

3. Wyjątkowość i specyfika miejsca. Przyjmując taki zestaw cech -

ilościowych i jakościowych -

należy zauważyć, że żadne polskie miasto nie spełnia tych warunków.

Wśród metropolii na szczególną uwagę zasługują olbrzymie miasta -

o liczbie ludności przekraczającej 8 mln mieszkańców, które zostały kiedyś zdefiniowane przez ONZ jako "megapolis" (megacity). Obecnie status megapolis posiadają te miasta, których liczba mieszkańców przekracza 10 mln. Megapolis powstają w następstwie zrastania się aglomeracji i ich stref podmiejskich w jeden zespół miejski, tworząc swego rodzaju "supermiasta". W 2001 roku istniało 17 takich megapolis -

większość z nich usytuowane było w krajach rozwijających się. ONZ przewiduje, że do roku 2015 aż 21 miast będzie można zaliczyć do tej kategorii. Według tejże prognozy demograficznej ONZ, w roku 2015 aż 16 (z liczby 21) metropolii będzie mieć ludność rzędu 15 mln. Powstawanie wielomilionowych metropolii jest zjawiskiem niekorzystnym, prowadzi bowiem głównie do przeludnienia i powstawania dzielnic nędzy. Niektóre z nich, jak na przykład Kalkuta, miasto Meksyk (niesłusznie z angielska określane jako Mexico City, jeśli już to powinno się pisać z hiszpańska Ciudad de Mexico) czy Sao Paulo, to miasta katastrofy społecznej, slumsów, głodu znacznej części ich mieszkańców, nieformalnego prymitywnego budownictwa. Takie metropolie, uchybiając zasadzie kontrolowanego rozwoju, nie spełniają postulatu doskonałości organizacji (instytucji), nie wspominając o koegzystencji mieszkańców o różnym statusie społecznym. Tylko nielicznym światowym metropoliom, jak Londyn, Paryż czy Sztokholm, udaje się rozwijać planowo i nie doprowadzać do silnej polaryzacji społecznej. W tabeli 1 wymienione są największe metropolie świata wraz z liczbą ludności przekraczającej 10 milionów w latach: 1950, 1975, 2001, oraz według prognozy na 2015 rok.