Standaryzacja magazynowania. Wpływ informatyki na logistykę - cz. 3

Człowiek, jako istota rozumna magazynuje zapasy według porządków przez siebie ustanowionych. Gospodyni domowa w nie tak odległych jeszcze czasach, zawsze wiedziała co, w jakich ilościach i w którym miejscu spiżarni się aktualnie znajduje. Rzemieślnik (dzisiaj powinno się raczej powiedzieć: przedsiębiorca) świadczący usługi związane z naprawami samochodów, utrzymuje zapas niezbędnych, a z doświadczenia wiadomo, że często rotujących, części zamiennych w takiej ilości i w takim porządku składowania, aby zapewnić wystarczający poziom obsługi klienta. Zresztą po co mu większy zapas? Wystarczy podejść do komputera z Internetem i zamówić brakujące części od najbliższego (lub najtańszego) dostawcy. Ani gospodyni domowa ani ów rzemieślnik, jeśli pozwolimy sobie na nieco nostalgiczną nomenklaturę zawodową, nie muszą być wyposażone w system informatyczny zarządzający zapasami w spiżarni czy w warsztacie samochodowym. W innej jednak sytuacji znajduje się dostawca części samochodowych, który współpracuje z kilkudziesięcioma lub nawet kilkuset rzemieślnikami, a każdy z nich chce mieć potrzebne części zamienne ,,tu i teraz’’, po to przecież zainwestował w komputer z Internetem.

Duży dostawca samochodowych części zamiennych, chcąc utrzymać założony poziom obsługi klienta, musi zmagazynować znacznie większą ilość różnorodnych elementów, niezwykle, jak to w branży samochodowej, do siebie podobnych, nie tyle na lepsze czasy ile po to, aby szybko i sprawnie obsłużyć swojego Klienta – naszego rzemieślnika, aby ten szybko i sprawnie naprawił nasz (mój lub Czytelnika) samochód w dopuszczonym przez nas terminie 2 godzin (tyle akurat dzisiaj mamy wolnego czasu, w którym możemy obejść się bez samochodu).

Zarządzanie składowaniem kilkunastu czy kilkudziesięciu tysiącami części samochodowych to już nie to samo, co kilka czy kilkadziesiąt słoików z dżemem truskawkowym czy konfitur wiśniowych składowanych w spiżarni niegdysiejszej gospodyni domowej. Poważny dystrybutor części samochodowych wyposaża się więc w komputery, sprzęt do czytania i drukowania kodów kreskowych oraz w system informatyczny, który „cały ten bałagan” sam uporządkuje. Ma szczęście, gdy trafi na konsultantów, którzy postawią właściwą diagnozę, ustalą terapię i zapiszą recepty na poprawę sytuacji. Nie ma szczęścia, gdy trafi na sprzedawców, którzy zamiast leczyć, tanio i szybko wstawią protezę (sprzedadzą system informatyczny).