Wieloletnia obserwacja funkcjonowania branży TSL pozwala postawić tezę, iż przytłaczająca większość szkód w przewozie wynika z nieprawidłowego unieruchomienia ładunków. Najczęściej uszkodzeniu ulegają tzw.: ładunki podatne na zgniatanie (nacisk), czyli w praktyce przytłaczająca większość wszystkich transportowanych ładunków. Przyczyna taka wynika z trzech typów błędów generowanych w procesie organizacji przewozu:
a) zgłoszenie nieprawidłowego zapotrzebowania na środki transportowe,
b) zgłoszenie nieprawidłowego zapotrzebowania na środki unieruchamiania ładunków,
c) brak wskazania właściwej metody wykorzystania środków mocujących.
Rodzi się więc naturalne pytanie - kto ponosi odpowiedzialność za szkody wynikające z nieprawidłowości unieruchomienia ładunków w przewozie – a więc na kim w łańcuchu przewozowym spoczywa obowiązek doprecyzowania w zleceniu transportowym i/lub liście przewozowym powyższych trzech parametrów.