AKTUALNOŚCI BRANŻOWE

Autor artykułu przedstawia główne trendy zmian na rynku TSL w zakresie punktowej infrastruktury logistycznej o charakterze kolejowym. Wskazuje konieczność dalszego dostosowywania jej ilości i jakości do standardów krajów byłej UE-15, kładąc nacisk w szczególności na rozwój sieci terminali intermodalnych oraz nowoczesnych punktów przeładunkowych. W artykule przeanalizowano przykłady planów oraz stanu faktycznego pod względem infrastruktury niektórych przedsiębiorstw transportu kolejowego.

Stosowanie przeładunku kompletacyjnego wiąże się z koniecznością podjęcia różnego rodzaju decyzji poprzedzających. Dotyczą one samej strategii przeładunku, uwarunkowań organizacyjno-technicznych, jakie towarzyszą jego wdrożeniu, a także planowania operacyjnego. Pozostaje jeszcze trudna do sparametryzowania sfera organizacyjna, dotycząca zdolności do rozszerzania współpracy, ponoszenia dodatkowych kosztów i zapewnienia przejrzystości działań.

W "Polityce Transportowej Państwa na lata 2006 - 2025" wskazane są kierunki rozwoju transportu intermodalnego oraz warunki, jakie powinny zostać spełnione dla jego efektywności. Dokument ten przewiduje, jako priorytetowe, uściślenie pomocy państwa oraz wprowadzenie zachęt prawnych i podatkowych, łącznie ze stworzeniem sieci terminali i centrów logistycznych. W "Programie operacyjnym Infrastruktura i Środowisko" przewidziano działanie 7.4 "Rozwój transportu intermodalnego", na realizację którego przeznaczono 111,3 mln euro. Działania zwiększenia udziału transportu intermodalnego zapowiadane są także w "Strategii rozwoju portów morskich do 2015 r." oraz w "Master planie dla transportu kolejowego do roku 2030".

Region Languedoc-Roussillon (powierzchnia 27400 km kw. i 2,5 mln. mieszkańców) jest położony w południowej części Francji, na przecięciu dróg pomiędzy Hiszpanią i Włochami oraz północną a południową Europą, co decyduje o niezwykłej atrakcyjności tej lokalizacji dla inwestorów. Region ten charakteryzują również korzystne czynniki demograficzne (najwyższy we Francji przyrost naturalny oraz 80000 studentów na czterech uniwersytetach. Zróżnicowanie i poziom wykształcenia mieszkańców pokrywa zapotrzebowanie inwestujących firm.

Rok 1992 traktuje się jako początek kreowania wspólnotowego rynku wewnętrznego transportu w Unii Europejskiej (wówczas Europejskich Wspólnot Gospodarczych). Niemal 15 lat było potrzebne, aby powstał zliberalizowany rynek wewnętrzny transportu. Kamieniami milowymi były białe księgi z lat 1992 i 2001. Cele polityki transportowej nie uległy zasadniczym zmianom - czyli chodzi o zapewnienie konkurencyjnej, niezawodnej, bezpiecznej i przyjaznej środowisku możliwości przewozów dóbr i osób. Transport winien być zrównoważony, czyli odpowiadający potrzebom (i popytowi) w ruchu ładunków oraz potrzebom mobilności ludności, zarówno wewnątrz Unii, jak i w relacjach zewnętrznych. Unia w pełni podtrzymuje swoją wrażliwość na negatywne oddziaływanie transportu na środowisko naturalne, zwłaszcza w kontekście globalnego ocieplenia.