Idea wspierania rozwoju klastrów
W rankingach międzynarodowych innowacyjność polskiej gospodarki od dłuższego czasu oceniana jest dość nisko, co plasuje Polskę niestety w końcówce europejskiej stawki. Na taki stan rzeczy wpływa niski poziom finansowania nauki polskiej (na poziomie 0,56% PKB), podczas gdy europejscy liderzy, tacy jak Szwecja czy Finlandia, przeznaczają na naukę ponad 3% PKB. Równocześnie, mimo podejmowania prób ściślejszego powiązania szkolnictwa wyższego i sektora badawczo - rozwojowego z gospodarką, nadal istnieje silna potrzeba inicjowania i rozwoju mechanizmów wspierających współpracę świata nauki z polskimi przedsiębiorstwami.

Już dawno zauważono, że szukając przewagi konkurencyjnej firmy koncentrują swoją działalność w określonych lokalizacjach. Nie bez znaczenia dla przedsiębiorców są wtedy tak zwane zewnętrzne efekty skali, uwidaczniające się, gdy podmioty z danej branży decydują się prowadzić działalność w tym samym regionie. Interakcja między jednostkami gospodarującymi, tworzące się między nimi relacje, przyczyniają się do redukcji kosztów transakcyjnych, a w efekcie, do poprawy ich sytuacji ekonomicznej. Łatwiej dochodzi wtedy do przepływu zasobów, informacji i wiedzy. Jak się wydaje, wyższą formą takiej egzystencji są struktury sieciowe w formie klastrów, które umożliwiają lepszy przepływ informacji i strumieni rzeczowych. Sprzyja temu wzrost zaufania będący wynikiem częstszych kontaktów przedstawicieli firm zrzeszonych w klastrze (ulokowanych w bliskości geograficznej). Nawet bezpośredni konkurenci, rozwijając pewne formy kooperacji, mogą wtedy czerpać korzyści, poprawiając swoją pozycję konkurencyjną.

W przeszłości logistyka była biernym, a na dodatek kosztownym działem przedsiębiorstwa. Aktualnie logistyka jest wysoce strategicznym czynnikiem, zdolnym zapewnić wyjątkową przewagę konkurencyjną oraz wiele innych korzyści. Dużo zastosowań i usług generujących wartość dodaną w zarządzaniu transportem i gospodarce magazynowej jest dziś związana z przepływem dóbr od dostawcy materiałów do producenta, a następnie do klienta końcowego. Wykorzystanie najnowocześniejszych technologii informacyjnych zrewolucjonizowało organizację i realizację operacji związanych z transportem i logistyką.

W rzeczywistości magazynowej zachodzi szczególne zapotrzebowanie na rzetelne i dokładne, a przede wszystkim jednoznacznie rozumiane informacje, które będą mogły być przetwarzane przez cały czas funkcjonowania określonej jednostki logistycznej. Żaden magazyn nie jest "samotną wyspą" - ma swoje otoczenie, dostawców i odbiorców, stąd ogromne znaczenie standaryzacji przepływu informacyjnego w łańcuchu dostaw. Wszystkie ogniwa tego łańcucha muszą zatem komunikować się za pomocą międzynarodowych i międzybranżowych identyfikatorów i kodów kreskowych, czyli standardów GS1. Wśród nich, dla celów identyfikacji jednostek logistycznych w otwartych łańcuchach dostaw, w tym w magazynach, jest etykieta logistyczna GS1.

W pierwszej części artykułu Agnieszki Hodczak-Sekulskiej i Adama Redmera na rysunku 1 zabrakło oznaczeń poszczególnych metod w wybranych polach. Obecnie publikujemy pełną wersję tego rysunku, przepraszając zarazem Autorów i Czytelników za zaistniałą sytuację.
Redakcja