Włókno węglowe (włókno karbonizowane) jest materiałem stosowanym do niedawna wyłącznie w najbardziej zaawansowanych oraz najdroższych aplikacjach, takich jak astronautyka, lotnictwo bądź wyścigi Formuły 1. Jaki związek może nieść ze sobą zestawienie działań optymalizujących koszty logistyki oraz użycie jednego z najdroższych materiałów na świecie? Istnieje firma, która z sukcesem połączyła te wydawałoby się sprzeczności.
Grupa Hexagon Composites ASA (z siedzibą w Alesund w Norwegii) jest trzecim (jeśli chodzi o ilość zużywanego materiału) klientem firm produkujących włókno węglowe na świecie. Pierwsze dwie to Boeing oraz Airbus. Jakim cudem mało znana firma z Norwegii kupuje tak znaczne ilości włókna węglowego i gdzie znajduje zastosowanie do tak dużych ilości materiału? Odpowiedz jest prosta - w aplikacjach zasilających oraz przewożących gaz ziemny.

Trudności z klasyfikowaniem zastosowań logistyki, posługującej się wiedzą z obszaru niekiedy wykraczającego poza nauki ekonomiczne, jak też uznawaniem nowych obszarów jej stosowania za "logistyczne", zaprzątają część środowiska naukowego. Ich źródłem jest w pewnym zakresie interdyscyplinarny charakter badanych problemów. Zapożyczanie metod badawczych między naukami jest procesem coraz bardziej powszechnym. Pojawiające się nowe zastosowania logistyki, utrwalające się w praktyce i dostarczające nowych uogólnień, są współcześnie faktem, przed którym nie możemy uciec, ani udawać, że nie istnieją. Chodzi tu o tak zwane nieklasyczne, bądź nietypowe zastosowania logistyki, które z czasem zdobywają swoje miejsce wśród logistyk szczegółowych; takie, jak dość już dobrze znana logistyka miasta, czy też logistyka akcji humanitarnych, logistyka w sporcie, w ochronie zdrowia lub szerzej - logistyka społeczna.

Istota logistyki miejskiej
Rozwój oraz funkcjonowanie miast wymaga skoordynowanych działań mających na celu sterowanie procesami związanymi z przepływem strumieni rzeczowych oraz finansowych. Mają tu zastosowanie podstawowe zasady logistyki związane z koordynacją działań, systemowym ujęciem i koncentracją nad przepływami strumieni. Funkcjonowanie aglomeracji miejskich wymaga podobnie, jak działalność przedsiębiorstwa, zaopatrzenia w czynniki niezbędne do prawidłowego funkcjonowania. Konieczność zaopatrzenia w wodę, gaz, energię elektryczną i energię cieplną, jak również organizowanie pasażerskiego i towarowego transportu miejskiego wymaga ponadto działań związanych z magazynowaniem, problematyką wywozu i utylizacji odpadów komunalnych oraz oczyszczaniem ścieków, tworzeniem sieci telekomunikacyjnej. Realizacja wymienionych zadań musi odbywać się z uwzględnieniem uwarunkowań tworzenia powiązań transportowych aglomeracji miejskich z systemem logistycznym regionalnym, krajowym czy międzynarodowym. Skuteczność podejmowanych działań warunkuje harmonijny rozwój i funkcjonowanie zbiorowości miejskich, realizacja założonych funkcji wymaga rozwiązań z zakresu logistyki znanych i stosowanych w praktyce gospodarczej.

Logistyka miejska jest pojęciem wciąż trudnym do jednoznacznego zdefiniowania. Jedna z definicji określa, że są to wszystkie działania, które służą optymalizacji przepływu dóbr, ludzi i informacji wewnątrz społecznego systemu, jakim jest miasto. Inna definicja wskazuje na transport towarowy z uwzględnieniem procesów magazynowania, zaopatrzenia w wodę, gaz, energię elektryczną i energię cieplną, organizację sieci telekomunikacyjnej, transport tranzytowy, transport indywidualny, pasażerski miejski oraz podmiejski, a także wywóz odpadów i nieczystości, aż po kształtowanie powiązań transportowych aglomeracji z systemem logistycznym regionu, kraju czy nawet globalnym.

Od początku lat 90. obserwujemy rozwój procesów urbanizacyjnych, wynikających z postępu cywilizacyjnego, otwarcia granic oraz globalizacji. Obecnie na świecie zamieszkuje w miastach około 40% ludności, a przewiduje się, że do 2050 roku miasta zamieszkiwać będzie około 4,5 mld ludzi [Rijenbrij 2004]. W 1950 roku istniało zaledwie jedno miasto z ponad 10 mln mieszkańców - Nowy Jork. Szacuje się, że w 2015 roku będzie ich około 21 [Rijenbrij 2004]. Jakość życia większości ludzi będzie zatem w przyszłości zależna od jakości miast. Rosnąca liczba ich użytkowników prowadzi do zwiększenia zapotrzebowania na przewozy towarów - surowców, półfabrykatów, wyrobów gotowych oraz odpadów przemysłowych i komunalnych.

Zanieczyszczenie środowiska i globalny wzrost ocieplenia wymaga zastosowania nowych, proekologicznych technologii przy budowie obiektów pozwalających na zredukowanie tych zagrożeń do minimum. W tym też kontekście coraz częściej używa się wymiennie różnych pojęć: green building, zielone budownictwo, budownictwo ekologiczne czy też ekobudownictwo. Wszystkie one służą określeniu zapoczątkowanej przed ponad 10 laty modzie promującej rozwój budownictwa zrównoważonego w kontekście ekonomicznym, ekologicznym i społecznym. W roku 1998 w Japonii (Nagoja) powstała światowa organizacja World Green Building Council (World - GBC), której zadaniem jest koordynowanie prac znajdujących się w wielu krajach przedstawicielstw wdrażających ekologiczne standardy przy budowie nowopowstających projektów budowlanych. Jej celem jest również propagowanie wiedzy na temat proekologicznych zachowań.

Wywiad z Bernhardem Albersem, menedżerem systemów logistycznych w Fiege relog GmbH.