Nowy Jedwabny Szlak to idea odtworzenia dróg handlowych, łączących Kraj Środka z Europą i Bliskim Wschodem z wykorzystaniem transportu morskiego i kolejowego. W przypadku tego drugiego, bardzo istotną rolę pełni Polska, która jest bramą dla towarów trafiających na teren Unii Europejskiej. Nasz kraj ma realne szanse, aby stać się centralnym punktem na logistycznej mapie Europy, co oznaczałoby dynamiczny rozwój infrastruktury, większą liczbę miejsc pracy oraz zyski dla budżetu Skarbu Państwa. Pozycją lidera projektu zainteresowanych jest jednak więcej krajów europejskich. Jak Polska powinna wykorzystać swój potencjał? Odpowiedź na to pytanie znajdziesz w raporcie przygotowanym przez Rohlig Suus Logistics "Polska bramą dla Nowego Jedwabnego Szlaku - jak wykorzystać pojawiającą się szansę?"

Transport intermodalny rozwija się w ostatnich latach dynamicznie, choć ciągle stanowi jedynie niewielką część ogólnych przewozów kolejowych i morskich. Udział przewozów intermodalnych w rynku kolejowym w I półroczu 2020 r. w Polsce osiągnął poziom 10,3%. Jest to ciągle mniej niż w krajach Europy Zachodniej. Niemniej jednak ostatnie lata pokazują, że zapotrzebowanie na usługi intermodalne w Polsce ciągle wzrasta, gdyż stanowią one spore ułatwienie zwłaszcza dla podmiotów dysponujących dużymi wolumenami.

Terminal PKP CARGO Connect w Gliwicach inwestuje w nowoczesny sprzęt, aby zwiększyć przepustowość. To kolejny dowód na wzrost znaczenia Gliwic na międzynarodowych szlakach handlowych.

Unia Europejska zmierza do połączenia głównych gałęzi transportu, to jest: transportu kolejowego, samochodowego, żeglugi morskiej i śródlądowej oraz transportu lotniczego, w jedną elastyczną sieć transportową, wykorzystującą w sposób najbardziej efektywny ich najlepsze cechy, między innymi poprzez transport towaru w jednej jednostce ładunkowej. Punktami integrującymi poszczególne fragmenty łańcucha transportowego są terminale intermodalne i centra logistyczne. Jednak obszary, na których funkcjonują, to najczęściej już nie tylko sama infrastruktura logistyczna, ale także miejsca, gdzie występują tak zwane specjalne strefy ekonomiczne, parki przemysłowo-technologiczne czy wolne obszary celne, które dzięki szeregom udogodnień (podatkowym, ekonomicznym, technologicznym czy komunikacyjnym) mogą i przyciągają przedsiębiorców, aktywizując gospodarczo obszary wokół siebie.

Sieć systemu transportu intermodalnego oparta jest na węzłach stanowiących punkty styku różnych gałęzi transportu uczestniczących w połączeniach transportowo-logistycznych oraz infrastrukturze liniowej - liniach kolejowych magistralnych i dróg kołowych. Im większa liczba węzłów - terminali intermodalnych lądowych i lądowo-morskich - tym łatwiejszy jest dostęp do sieci połączeń kolejowych umożliwiający lepsze wykorzystanie możliwości transportu kolejowego.

Globalizacja gospodarki światowej stała się jednym z czynników stymulujących rozwój systemów transportowych. W obsłudze handlu międzynarodowego wiodącą gałąź stanowi transport morski. Pod względem wolumenu w jego obrotach dominują ładunki masowe płynne, głównie ropa naftowa oraz masowe suche jak ruda żelaza, węgiel, zboża.

Transport multimodalny jest uważany za najwłaściwszą formę transportu zrównoważonego. Powiązanie różnych środków transportu w sprawny łańcuch pozwala na uzyskanie wielorakich efektów. Oprócz efektywności ekonomicznej, najważniejszym rezultatem transportu multimodalnego jest ograniczenie negatywnego wpływu na środowisko naturalne.

Kiedy w 1830 r. uruchomiono pierwszą linię kolejową dopatrywano się problemów z załadunkiem i rozładunkiem towarów sztukowych. Wcześniejsze rozwiązania z użyciem kolejek konnych związane były z przewozami węgla, stąd od XVIII wieku były znane wagony koleby oraz pierwowzory tzw. wagonów kubłowych.