WIEDZA

Unia Europejska zmierza do połączenia głównych gałęzi transportu, to jest: transportu kolejowego, samochodowego, żeglugi morskiej i śródlądowej oraz transportu lotniczego, w jedną elastyczną sieć transportową, wykorzystującą w sposób najbardziej efektywny ich najlepsze cechy, między innymi poprzez transport towaru w jednej jednostce ładunkowej. Punktami integrującymi poszczególne fragmenty łańcucha transportowego są terminale intermodalne i centra logistyczne. Jednak obszary, na których funkcjonują, to najczęściej już nie tylko sama infrastruktura logistyczna, ale także miejsca, gdzie występują tak zwane specjalne strefy ekonomiczne, parki przemysłowo-technologiczne czy wolne obszary celne, które dzięki szeregom udogodnień (podatkowym, ekonomicznym, technologicznym czy komunikacyjnym) mogą i przyciągają przedsiębiorców, aktywizując gospodarczo obszary wokół siebie.

Współczesne gospodarki działające w układzie globalnym, powiązane sieciami relacji handlowych i ekonomicznych wspartych na standardach logistycznych, uzależnione są w coraz większym stopniu od sprawnie funkcjonujących systemów transportowych. Utrzymanie i zwiększenie przewag konkurencyjnych na wszystkich rodzajach rynków, a w szczególności na otwartych, zliberalizowanych rynkach towarowych i rynkach usług i to w warunkach nasilającej się globalizacji oraz towarzyszącej jej ciągle wzrastającej presji konkurencyjnej, stawia przed systemami transportowymi wszystkich krajów, a szczególnie tych o wysokim udziale w handlu światowym, niespotykane dotychczas wyzwania o charakterze ilościowym i jakościowym.

Transport jest jedną z najbardziej negatywnie oddziałujących na środowisko gałęzi gospodarki, z wyłączeniem niektórych rodzajów przemysłu ciężkiego i rolnictwa.