Transport LNG drogą morską jako jeden z elementów łańcucha dostaw gazu
- Urszula Motowidlak
- Kategoria: Transport i spedycja
Ograniczone możliwości zastosowania rurociągów do przesyłu gazu ziemnego wymuszają rozwój technologii masowego transportu w postaci ciekłej lub sprężonej. Zmiana stanu skupienia pozwala na efektywne przechowywanie i transport gazu ziemnego. Analizy przeprowadzone przez Institute of Gas Technology wskazują, że transport morski skroplonego gazu ziemnego - LNG (ang. Liquefied Natural Gas) cechuje się większą opłacalnością w porównaniu z rurociągiem podwodnym przy odległości powyżej 700 mil morskich oraz w porównaniu z rurociągiem lądowym przy odległości powyżej 2200 mil morskich.
Gaz ziemny jest nośnikiem energii najbardziej pożądanym obecnie na świecie. Rozwój technologii LNG i rynków LNG powoduje, że regionalny handel gazem zaczyna mieć charakter globalny. LNG jako paliwo przyszłości wymaga więc rozwoju odpowiedniej infrastruktury. Sprawność funkcjonowania łańcucha dostaw LNG warunkowana jest nie tylko przez obecność terminali gazowych. Istotnym ogniwem jest również odpowiednia flota statków do przewozu LNG, której rozwój w aspekcie zwiększenia efektywności i bezpieczeństwa dostaw stanowił zasadniczy cel artykułu.
Czynniki warunkujące rozwój transportu LNG droga morską
W związku z przyspieszonym rozwojem gospodarki światowej szybko wzrasta zapotrzebowanie na energię, ale jednocześnie trwa walka ze wzrostem emisji gazów cieplarnianych. To sprzyja wzrostowi zapotrzebowania na gaz ziemny. Ze względu na przyjazność dla środowiska naturalnego, gaz ziemny uznawany jest za paliwo ekologiczne. Podczas spalania gaz ten emituje do atmosfery znacznie mniej zanieczyszczeń niż węgiel, ropa lub inne paliwa kopalne. Ponadto stanowi on doskonały surowiec do produkcji energii elektrycznej. Dla większości państw członkowskich Unii Europejskiej, zgodnie z zobowiązaniami podjętymi podczas szczytu klimatycznego w Kopenhadze w 2009 roku, wykorzystanie gazu jest skutecznym sposobem w dążeniu do ograniczenia emisji o 20% do roku 2020. Problemem pozostaje wyzwanie jakim jest ekonomicznie uzasadnione dostarczanie gazu ziemnego przy wydłużających się gazociągach. Wpływa to na zmiany charakteru dostaw ze wzrastającą rolą skroplonego gazu LNG. Obrót skroplonym gazem ziemnym wymaga znacznych inwestycji. Wielkość kosztów w całym łańcuchu logistycznym LNG zależy od wielu czynników m.in. od: wielkości, złożoności i lokalizacji złóż, wydajności systemu oczyszczania i skraplania, odległości miedzy terminalami, wybranej strategii realizacji projektu itp. Zgodnie z badaniami amerykańskich naukowców w strukturze kosztów LNG dla końcowego odbiorcy największą część stanowią koszty skroplenia i transportu gazu drogą morską. Koszty gazu transportowanego rurociągami są aktualnie niższe od morskich przewozów LNG. Z prognoz przyszłych dostaw wynika jednak, że będą one rosły ze względu na wyczerpywanie się blisko położonych złóż gazu. Tym samym punkt graniczny konkurencyjności gazociągu do transportu morskiego LNG - wraz z odległością - przesuwa się na korzyść LNG. Skraplanie gazów energetycznych w celu ich transportu stosuje się od wielu lat ze względu na przyjazność dla środowiska, możliwość pokrycia szczytowych zapotrzebowań na gaz, stabilność i bezpieczeństwo dostaw. Ważne znaczenie w tych procesach odgrywa także wydajność LNG.
Artykuł zawiera 19480 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka