Wykorzystanie modeli autoregresji i średniej ruchomej w prognozowaniu wielkości popytu niezależnego

Zarys problematyki
W przedsiębiorstwach logistycznych, szacowanie przyszłych wielkości stanowi element przewagi konkurencyjnej, dzięki któremu przedsiębiorstwo jest w stanie osiągać założone cele szybciej od konkurenta. Pozwala to podmiotom dokładnie określić zasoby materialne (wielkości magazynów, środków transportu, czy maszyn i urządzeń przeładunkowych, a także środków finansowych) oraz zasoby ludzkie (niezbędną liczbę osób potrzebnych do wykonania zadania), a w konsekwencji obniżyć koszty ich funkcjonowania. Do tego celu wykorzystuje się prognozowanie popytu, które odnosi się do przewidywania prawdopodobnego popytu na dobra lub usługi na podstawie zdarzeń już wcześniej poznanych i trendów panujących w czasie teraźniejszym. Ma to miejsce najczęściej w obszarze powstawania popytu niezależnego, czyli takiego, który wynika z sytuacji rynkowej. Struktura popytu w przedsiębiorstwie jest kształtowana pod wpływem oddziaływania wielu determinantów. Poza ceną na profil popytu ma wpływ grupa czynników rynkowych takich jak:

• dochody przedsiębiorstw korzystających z usług logistycznych,
• ceny dóbr lub usług komplementarnych,
• przewidywana przez konsumentów wysokość dochodów (zachowanie racjonalne konsumenta w stosunku do swojej przyszłej siły nabywczej).

Drugą grupą elementów oddziałujących na wielkość popytu są czynniki pozarynkowe do których należą:

• liczba przedsiębiorstw konkurujących ze sobą w ramach łańcucha dostaw,
• nawyki, moda, gust konsumentów,
• sezonowość zapotrzebowania,
• czynniki kulturowe,
• szerokość geograficzna, klimat, pora roku.

Artykuł zawiera 12470 znaków.

Źródło: Czasopismo Logistyka