Zarządzanie opóźnieniami w ruchu kolejowym z zastosowaniem programowania ewolucyjnego
- Katarzyna Palikowska
- Kategoria: Pozostałe zagadnienia
Zarządzanie ruchem kolejowym polega między innymi na zapewnieniu realizacji planowego rozkładu jazdy i właściwej, szybkiej reakcji na nieoczekiwane zdarzenia wymagające modyfikacji tego rozkładu. Nieoczekiwane zdarzenia związane są najczęściej z awarią taboru lub awarią elementu układu torowego i w konsekwencji prowadzą do opóźnienia jazdy (opóźnienia pierwotnego) w stosunku do jazdy planowanej rozkładem. Opóźnienie pierwotne pociągu lub grupy pociągów może spowodować opóźnienia wtórne w obszarze całej sieci kolejowej.
Problem właściwego zarządzania opóźnieniami w ruchu kolejowym jest problemem decyzyjnym, polegającym na rozwiązywaniu konfliktów wynikających ze współzawodnictwa opóźnionych pociągów w dostępie do określonych elementów układu torowego (torów szlakowych, torów stacyjnych, węzłów torowych). Rozstrzygnięcie konfliktu w dostępie do elementu układu torowego, podjęcie decyzji o wstrzymaniu biegu pociągu, zaniechaniu lub zapewnieniu skomunikowania winno odbyć się z zachowaniem zasad bezpieczeństwa oraz winno uwzględniać cele biznesowe różnych grup (pasażerów, przewoźników, zarządców infrastruktury itd.).
Problem zarządzania opóźnieniami różni się zasadniczo od problemu układania rozkładu jazdy.
Zarządzanie opóźnieniami zmierza do uzyskania biegu jak najbardziej zbliżonego do pierwotnego rozkładu jazdy. Założenia przyjęte w konstrukcji rozkładu jazdy oddziałują na złożoność problemu zarządzania opóźnieniami między innymi poprzez:
− zapasy w czasach jazdy i postojów ułatwiające niwelację opóźnień, − specyfikację wymaganych skomunikowań, − intensywność połączeń.
Rozkładowe zapasy w czasach jazdy i postojów umożliwiają niwelowanie niewielkich opóźnień przez obsługę pociągu (regulacja prędkości jazdy) lub dyspozytora (skrócenie czasu postoju). Intensyfikacja połączeń rozkładowych zwiększa stopień wykorzystania sieci, zwiększając tym samym potencjalną liczbę konfliktów oraz ryzyko propagacji ewentualnych opóźnień.
Skomunikowanie pociągów może mieć wpływ na cały obszar sieci. W przypadku skomunikowań pociągów różnych przewoźników pojawia się problem uzyskania przez dyspozytora zgody przewoźnika pociągu, który oczekując na skomunikowanie opóźnia bieg, co w konsekwencji może spowodować roszczenia pasażerów niekorzystających ze skomunikowania (wynikające z niedotrzymania rozkładowego czasu jazdy). (...)
Problem zarządzania opóźnieniami różni się zasadniczo od problemu układania rozkładu jazdy.
Zarządzanie opóźnieniami zmierza do uzyskania biegu jak najbardziej zbliżonego do pierwotnego rozkładu jazdy. Założenia przyjęte w konstrukcji rozkładu jazdy oddziałują na złożoność problemu zarządzania opóźnieniami między innymi poprzez:
− zapasy w czasach jazdy i postojów ułatwiające niwelację opóźnień, − specyfikację wymaganych skomunikowań, − intensywność połączeń.
Rozkładowe zapasy w czasach jazdy i postojów umożliwiają niwelowanie niewielkich opóźnień przez obsługę pociągu (regulacja prędkości jazdy) lub dyspozytora (skrócenie czasu postoju). Intensyfikacja połączeń rozkładowych zwiększa stopień wykorzystania sieci, zwiększając tym samym potencjalną liczbę konfliktów oraz ryzyko propagacji ewentualnych opóźnień.
Skomunikowanie pociągów może mieć wpływ na cały obszar sieci. W przypadku skomunikowań pociągów różnych przewoźników pojawia się problem uzyskania przez dyspozytora zgody przewoźnika pociągu, który oczekując na skomunikowanie opóźnia bieg, co w konsekwencji może spowodować roszczenia pasażerów niekorzystających ze skomunikowania (wynikające z niedotrzymania rozkładowego czasu jazdy). (...)
Artykuł zawiera 26589 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka 4/2012
Zaloguj się by skomentować