Wpływ horyzontu prognozy i długości szeregu czasowego na jakość predykcji w ruchu drogowym w Polsce bezpieczeństwo, ruch drogowy, prognoza, trend, model

W latach 2005-2008, w ramach prac badawczych [3, 4, 5] prowadzono prace nad możliwością wykorzystania modeli trendu do prognozowania liczby wypadków i liczby ofiar wypadków w ruchu drogowym w Polsce. Przebadano 11 klasycznych modeli trendu [6] uwzględniając pierwotnie szeregi czasowe długości 21, 9 i 8 co uwarunkowane było liczbą dostępnych danych i „przebiegiem” badanych wielkości (maksymalne wartości przypadają na rok 1997).
Analiza wykluczyła możliwość stosowana szeregów czasowych długości 21, trendów wielomianowych stopnia 3 i 4 oraz trendu hiperbolicznego I i log-hiperbolicznego. Do oceny prognoz stosowano pierwotnie klasyczne mierniki ex ante.
Okazało się, że ocena ex ante prognoz jest w sposób istotny rozbieżna z oceną ex post, ponadto niektóre modele o zbliżonej ocenie ex ante dawały zdecydowanie rozbieżne prognozy. Skonstruowano (niestandardowe) oceny ex post, które wykorzystano do oceny jakości (skuteczności) prognoz z uwzględnieniem długości szeregu czasowego - oceny kroczące. W wyniku analiz okazało się, że największą skutecznością charakteryzowały się trendy liniowe i logarytmiczne. Należy podkreślić, że prognozy symptomatyczne, a do takich należą prognozy sporządzane za pomocą modeli trendu, nie mogą „wyłapywać” gwałtownych, nietypowych zmian prognozowanej zmiennej - co dobitnie zostanie uwidocznione w niniejszym artykule, jednak w wielu przypadkach mogą być użyteczne dając wielokrotnie zaskakująco dobre prognozy. (...)