Zastosowanie metod foresight do budowy modelu referencyjnego logistyki miejskiej

Foresight zakłada docieranie do potrzebnych informacji w sposób systematyczny i przyszłościowy. Celem takiego sposobu zbierania informacji jest budowanie średnio- lub długookresowej wizji rozwojowej, która ma służyć, jako narzędzie podejmowania bieżących decyzji. Wykorzystanie foresightu, jako metody przewidywania przyszłości wymaga połączenia w jedną całość czterech elementów: intuicji, metody, analizy antycypacyjnej i rozwoju trendów.
W związku z tym, że foresight nie jest metodą o charakterze stricte naukowym, w literaturze przedmiotu proponuje się, aby interpretacja tego terminu wskazywała, że jest to ogół działań, których celem jest wypracowanie możliwej do spełnienia, odpowiadającej założonym celom, dotyczącej realnych problemów, wizji przyszłości wraz ze wskazaniem sposobów jej realizacji, wykorzystując w tym celu odpowiednio dobrane metody. Największą zaletą foresightu jest elastyczność w doborze metod w efekcie, czego sformułowana zostaje wizja przyszłości np. w postaci technologicznych map rozwoju, analizy trendów czy też powstania listy kluczowych technologii dla analizowanego regionu.

Niezmiernie ważnym aspektem potrzebnym do zrozumienia idei przewidywania przyszłości w oparciu o metody foresight jest świadomość, że ten sposób opracowywania scenariuszy rozwoju nie zastępuje prognozowania, badań nad przyszłością czy też planowania strategicznego. Interaktywne podejście do rozwiązywania postawionych problemów wymaga bardzo często łączenia wielu dostępnych metod oraz poszukiwania praktycznych rozwiązań będących w sferze zainteresowań wielu potencjalnych odbiorców.

Konieczność łączenia różnych metod oraz uwzględniania potrzeb wielu interesariuszy to również podstawowe cele, które powinny być uwzględniane w trakcie opracowywania modeli logistyki miejskiej. Mimo bogatej literatury przedmiotu dotyczącej modelowania logistyki miejskiej [1], [10], [11], [12] brak jest uniwersalnego wzorcowego modelu w stosunkowo prosty sposób wspomagającego podejmowanie decyzji, ukierunkowanego na przyszłe zmiany nie tylko w obszarze samej logistyki miejskiej, ale również uwzgledniającego takie aspekty, jak: jakość życia, wzrost gospodarczy czy zrównoważony rozwój. Modelu, który ułatwiałby komunikację pomiędzy interesariuszami zorientowanymi na zaspokajanie różnych celów. (...)