Problematyka oceny stanu amortyzatorów na stanowisku eusama
- Piotr Zdanowicz
- Kategoria: Pozostałe zagadnienia
Streszczenie: Praca dotyczy diagnozowania elementów tłumiących zastosowanych w zawieszeniu samochodu osobowego. Głównym jej celem było zobrazowanie kilku problemów, jakie mogą wystąpić podczas oceny stanu amortyzatorów zamontowanych w pojeździe. Przeanalizowano relacje pomiędzy zużyciem elementu tłumiącego, a wartością parametru diagnostycznego w jednym z testerów typu EUSAMA. Opisano zakłócający wpływ tarcia suchego w zawieszeniu oraz własności promieniowych pneumatyka na rezultaty bezdemontażowej kontroli amortyzatorów. Przedstawiono również przykładowe błędy, które mogą występować w informacjach podawanych przez urządzenia diagnostyczne.
1. WPROWADZENIE
Ocena stanu amortyzatorów zamontowanych w pojeździe jest pod wieloma względami problematyczna. Stanowiska realizujące powszechnie znane testy diagnostyczne („Boge” i
EUSAMA) [1, 5, 11, 12, 14, 15] nie są urządzeniami pomiarowymi, a jedynie kontrolnymi.
Próżno oczekiwać rezultatu badania w postaci charakterystyki, czy współczynnika tłumienia. Wynikiem jest w tym przypadku parametr, którego wartość określa w przybliżeniu stopień zużycia amortyzatora. Brak jest także jakiejkolwiek informacji o błędzie pomiaru. Specyfika obydwu metod polega na tym, że stanowisko nie ma bezpośredniego połączenia z badanym elementem. Jedyny kontakt samochodu z urządzeniem odbywa się za pośrednictwem kół jezdnych. Wadą takiego rozwiązania jest zakłócający wpływ wielu cech pojazdu na wynik testu [3, 6, 10, 13, 16]. Źródła literaturowe zawierają skromne informacje o zaburzeniach spowodowanych między innymi tarciem suchym w zawieszeniu pojazdu. Sporadyczne analizy tego zagadnienia prowadzono dotychczas tylko na podstawie symulacji [2, 4, 6, 7, 8, 9, 17].
Powyższe fakty mogą być przesłanką do przeprowadzenia prób o charakterze eksperymentalnym. Warto też zobrazować skalę tego zjawiska na tle zdecydowanie bardziej prozaicznego czynnika, jakim jest ciśnienie powietrza w ogumieniu.
2. METODA EUSAMA
Jednym z nowszych sposobów oceny stanu amortyzatorów zamontowanych w pojeździe jest metoda EUSAMA [1, 5, 11, 12, 14, 15]. Polega ona na kinematycznym pobudzaniu koła jezdnego do drgań pionowych o stałej amplitudzie 3 mm i częstotliwości malejącej od ponad 24 Hz do zera. (...)
Ocena stanu amortyzatorów zamontowanych w pojeździe jest pod wieloma względami problematyczna. Stanowiska realizujące powszechnie znane testy diagnostyczne („Boge” i
EUSAMA) [1, 5, 11, 12, 14, 15] nie są urządzeniami pomiarowymi, a jedynie kontrolnymi.
Próżno oczekiwać rezultatu badania w postaci charakterystyki, czy współczynnika tłumienia. Wynikiem jest w tym przypadku parametr, którego wartość określa w przybliżeniu stopień zużycia amortyzatora. Brak jest także jakiejkolwiek informacji o błędzie pomiaru. Specyfika obydwu metod polega na tym, że stanowisko nie ma bezpośredniego połączenia z badanym elementem. Jedyny kontakt samochodu z urządzeniem odbywa się za pośrednictwem kół jezdnych. Wadą takiego rozwiązania jest zakłócający wpływ wielu cech pojazdu na wynik testu [3, 6, 10, 13, 16]. Źródła literaturowe zawierają skromne informacje o zaburzeniach spowodowanych między innymi tarciem suchym w zawieszeniu pojazdu. Sporadyczne analizy tego zagadnienia prowadzono dotychczas tylko na podstawie symulacji [2, 4, 6, 7, 8, 9, 17].
Powyższe fakty mogą być przesłanką do przeprowadzenia prób o charakterze eksperymentalnym. Warto też zobrazować skalę tego zjawiska na tle zdecydowanie bardziej prozaicznego czynnika, jakim jest ciśnienie powietrza w ogumieniu.
2. METODA EUSAMA
Jednym z nowszych sposobów oceny stanu amortyzatorów zamontowanych w pojeździe jest metoda EUSAMA [1, 5, 11, 12, 14, 15]. Polega ona na kinematycznym pobudzaniu koła jezdnego do drgań pionowych o stałej amplitudzie 3 mm i częstotliwości malejącej od ponad 24 Hz do zera. (...)
Artykuł zawiera 17146 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka
Zaloguj się by skomentować