Wymagania stawiane systemom dynamicznego pozycjonowania statków oraz możliwości ich weryfikacji

Koncepcja systemów dynamicznego pozycjonowania statków sięga 1960 roku, kiedy zaszła potrzeba zapewnienia pozycji statku względem dna dla jednostek wiertniczych przemysłu paliwowego na akwenach o dużej głębokości, na których pozycjonowanie przy pomocy rozmieszczonych kotwic okazało się niewykonalne. Ówczesne możliwości techniczne były ograniczone, szczególnie w określaniu dokładnej pozycji statku. W rezultacie na wodach przybrzeżnych, korzystając z lądowych punktów odniesienia oraz z wykorzystaniem radiolatarni określano pozycję statku, a następnie poprawiano pozycję statku z użyciem napędu. Dokładność pozycjonowania położenia statku była zła i przekraczała 100m od wyznaczonego miejsca.