Identyfikacja leków - powrót do podstawowych zasad GS1
- Anna Kosmacz - Chodorowska
- Kategoria: Wieści z GS1
Rys. 1. Identyfikacja produktów leczniczych na świecie.
Efektywne rozwiązania dla branży farmaceutycznej z zakresu e-gospodarki, wykorzystują kody kreskowe i elektroniczną wymianę danych. Dla ich stosowania w całym łańcuchu dostaw, aby usprawnić procesy biznesowe u producentów, w hurtowniach, aptekach i szpitalach, istotne jest stosowanie globalnych identyfikatorów według ogólnoświatowego systemu GS1.
Jak te globalne oznaczenia dla identyfikacji produktów leczniczych stosowane są w poszczególnych krajach europejskich, w tym w Polsce, przedstawiono częściowo w poprzednim wydaniu. W praktyce na świecie stosowane są trzy podstawowe sposoby identyfikacji rejestrowanych leków:
-
numery globalne GTIN
-
tak zwany NTIN, czyli GTIN, ale nie tworzony przez producenta tylko przez na przykład Ministerstwo Zdrowia według zasad GS1
-
krajowy numer ID.
Z powyższego względu aktualnie wszystkie kraje można podzielić na 3 grupy, w zależności od tego, jakie identyfikatory dla rejestrowanych leków stosują:
1. kraje, w których akceptowany jest GTIN, aktualnie obejmują największą część świata - na rysunku 1 są to kraje zaznaczone kolorem zielonym,
2. kraje, w których wymagany jest tak zwany numer NTIN według GS1, aktualnie obejmują głównie tak zwaną starą/zachodnią Europę, USA, Meksyk i Japonię - na rysunku 1 są to kraje zaznaczone kolorem żółtym,
3. kraje, w których wymagany jest krajowy numer ID to głównie Chiny i 4 kraje zachodniej Europy: Belgia, Niemcy, Portugalia i Włochy - na rysunku 1 są to kraje zaznaczone kolorem czerwonym.
Kolorem niebieskim zaznaczono kraje, z których nie posiadamy jednoznacznych danych.
Aktualnie w Europie zdecydowana większość krajów, bo aż 17, stosuje numery GTIN. Polska zrobiła podobnie, kiedy ją przyjęto do tego systemu, czyli od marca 1990 roku. Jednak w 1998 roku przeszła na numery NTIN według GS1, zwane także numerami GTIN.
Drugą grupę krajów, też licznych, stanowi 12 krajów, które stosują numery NTIN, przy czym 6 z nich stosuje tylko numery NTIN, a drugie 6 - stosuje zarówno numery NTIN, jak i typowe GTIN, nadawane przez producenta. Polska należy do nich od 1999 roku.
Ostatnia grupę stanowią 4 kraje: Belgia, Niemcy, Portugalia i Włochy, w których jeszcze wymagany jest krajowy numer ID i które jeszcze nie zdążyły przejść na standardy globalne GS1 - jest to bowiem proces długotrwały i kosztowny. Wszyscy jednak producenci z tych krajów, jeżeli ich towary mają być również eksportowane to i tak muszą je oznaczać zgodnie z systemem GS1, który wymagają odbiorcy.
Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 6/2011.