Logistyka humanitarna - istota, warunki skuteczności i zastosowanie w sferze współpracy cywilno-wojskowej - cz. 3
- Pokusa Tadeusz,Grzybowski Wojciech
- Kategoria: Logistyka
Przeprowadzona w poprzednich częściach artykułu charakterystyka logistyki humanitarnej w aspekcie specyfiki łańcucha dostaw, w którym przychodzi jej funkcjonować, pozwala dokonać porównania między klasycznym a humanitarnym łańcuchem, zwanym - jak wspomniano - również "łańcuchem dostaw dla życia" (tabela 1) poprzez pryzmat kluczowych elementów obu tych łańcuchów.
Reasumując, "[...] zarządzanie humanitarnym łańcuchem dostaw, ma na celu takie synchronizowanie fizycznych, informacyjnych i finansowych strumieni potrzeb i posiadanych zasobów przepływających między jego uczestnikami, które uwzględniając zasady szybkości umożliwia skuteczne udzielanie pomocy ofiarom sytuacji kryzysowych" z zachowaniem zasad charakterystycznych dla przestrzeni humanitarnej.
Współpraca cywilno-wojskowa w aspekcie logistyki humanitarnej
Współpraca cywilno-wojskowa nie jest w obrębie NATO zjawiskiem nowym. Tradycyjnie postrzegana była jako obszar niewiele większy od wyzwania logistycznego. Operacje NATO wykonywane poza własnymi granicami, na terenach pozbawionych w pełni działających instytucji i skutecznej infrastruktury, stawiały inne i bardziej skomplikowane wyzwania. Zmiany środowiska, w którym NATO mogłoby przeprowadzać potencjalne operacje, doprowadziły do rozwoju nowej Koncepcji Strategicznej. Uwzględnia ona o wiele szerszy zakres zagrożeń dla bezpieczeństwa międzynarodowego w porównaniu z tymi, które istniały do dnia dzisiejszego. Oprócz stałego zapewniania obrony kolektywnej, Koncepcja stwierdza, iż Sojusz musi być gotowy "do wkładu w skuteczne zapobieganie konfliktu oraz aktywnego angażowania się w zarządzanie kryzysem, włączając w to operacje reagowania kryzysowego". Operacje uwypukliły wymóg koordynacji działań z rządami i władzami lokalnymi, a także organizacjami międzynarodowymi jak i pozarządowymi. Współpraca pomiędzy siłami NATO a środowiskiem cywilnym (zarówno rządowym jak i pozarządowym), w którym siły te działają, jest podstawą sukcesu tych operacji. Współpracę cywilno-wojskową (Civil-Military Cooperation, CIMIC), definiuje się jako "[...] koordynację i współpracę, mające na celu wspieranie zadań, pomiędzy dowódcą NATO a podmiotami cywilnymi, włączając w to ludność, władze lokalne oraz organizacje i agencje międzynarodowe, narodowe i pozarządowe". Działalność CIMIC odnosi się zarówno do operacji w ramach Art. 5 o obronie zbiorowej oraz nie ujętych w Art. 5. OPERACJE REAGOWANIA KRZYSOWEGO (CRO). W obu przypadkach dowódcy planując i przeprowadzając operacje wojskowe coraz bardziej muszą brać pod uwagę czynniki społeczne, polityczne, kulturowe, religijne, ekonomiczne, środowiskowe oraz humanitarne. Ponadto dowódcy muszą liczyć się z obecnością dużej liczby organizacji międzynarodowych i pozarządowych, posiadających własne cele, metody i punkty widzenia, które być może trzeba będzie pogodzić z odpowiednimi celami, metodami i punktami oceny NATO.
Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 4/2010.