Cesarz Leon VI - bizantyjski prekursor logistyki
- Skarżyński Mirosław
- Kategoria: Pozostałe zagadnienia
Za pierwszego twórcę logistyki, uznaje się bizantyjskiego cesarza Leona (Leontosa) VI. Omówienie dorobku Leona VI ogranicza się do przedstawienia jego ujęcia logistyki i zacytowania tytułu dzieła, w którym się znajduje. W opracowaniach z dziedziny logistyki brak jest jednak głębszej charakterystyki samej postaci cesarza Leona VI i jego rozmaitych osiągnięć.
Życiorys Leona VI
Leon VI urodził się 19 września 866 roku w Konstantynopolu. Był synem cesarza Bazylego I Macedońskiego oraz jego drugiej żony, Eudoksji Ingeriny. W 870 roku został wyniesiony do godności współcesarza. Wstąpił na tron 30 sierpnia 886 roku, po swym ojcu Bazylim I, który uległ ciężkiemu wypadkowi w czasie polowania i zmarł.
Leon VI był monarchą nabożnym, przejawiającym wielkie zainteresowanie sprawami Kościoła i problematyką teologii. Dzielił formalnie władzę ze swoim bratem Aleksandrem - lekkoduchem i hulaką, który nie interesował się w ogóle sprawami państwa. Stosunki między braćmi były napięte, a niekiedy wręcz wrogie, lecz nie ma podstaw sądzić, że Leon VI pozbawił go, choćby na jakiś czas, godności współcesarza. Mimo prób reorganizacji armii bizantyjskiej i podniesienia jej sprawności bojowej, Leon VI odniósł szereg porażek w wojnach z Bułgarami (894-896 r.), Arabami (907 r.), Rusią Kijowską (911 r.). Do niepowodzeń w polityce zagranicznej dołączyły trudności wewnętrzne, wywołane czterema małżeństwami Leona VI. Jego kolejne trzy małżonki zmarły nie pozostawiwszy męskiego potomka. Dopiero Zoe Karbonopsina w 905 roku obdarzyła go synem, którego ochrzczono 6 stycznia 906 roku, nadając mu imię Konstantyn. Trzy dni później Leon VI poślubił jego matkę. Czwarte małżeństwo, podobnie jak trzecie, wywołało ogólne niezadowolenie i stało się źródłem konfliktu między cesarzem a wyższym duchowieństwem. 9 czerwca 911 roku Konstantyn otrzymał koronę cesarską i w ten sposób ciągłość dynastii została utrzymana, gdy Leon VI umierał 11 maja 912 roku w Konstantynopolu.
Dorobek twórczy Leona VI
Jako uczeń patriarchy Konstantynopola, Focjusza, Leon VI był człowiekiem o dużej kulturze umysłowej i wszechstronnym wykształceniu - zachowywał się bardziej jak uczony, niż żołnierz. Interesował się różnymi dziedzinami nauki. Tworzył i inspirował dzieła o rozmaitej tematyce. Jego prace były nasycone licznymi wątkami teologicznymi. Leon VI był autorem pośmiertnego panegiryku na cześć swojego ojca. Pisał liturgiczne poematy, modlitwy, oracje, homilie oraz przemówienia, które wygłaszał w dni świąteczne, przeplatając je reminiscencjami dzieł klasyków i zawiłymi rozważaniami dogmatycznymi. Pisał także poematy o treści świeckiej. Urzeczywistnił zamiar swojego ojca - kodyfikację ustawodawstwa Justynianowego. Kodeks Leona VI dzielił się na 60 ksiąg zawartych w 6 tomach. Ogłosił również niemało własnych, nowych edyktów, z których 113 zostało zebranych w osobnej księdze. Dotyczyły one wielu problemów praktycznych, wyłaniających się w toku funkcjonowania administracji państwowej i kościelnej (korygowały liczne nieprawidłowości i anachronizmy prawa wówczas obowiązującego).
Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka” 6/2008.