Dlaczego kod GS1 DataBar może być o połowę niższy od kodu EAN-13

W rodzinie symbolik GS1 DataBar istnieje siedem symbolik, spośród których cztery organizacja GS1 przyjęła do stosowania w punktach sprzedaży detalicznej ze względu na możliwość ich wielokierunkowego odczytu (tabela 1).

Dzięki specyficznej budowie, kody GS1 DataBar mogą mieć wysokość o ponad połowę mniejszą, niż kody EAN-13, a i tak mogą być odczytywane bez problemu przez czytniki wielokierunkowe. Jest to szczególnie istotne w przypadku małych opakowań, gdzie umieszczenie pełnowymiarowego, umożliwiającego wielokierunkowy odczyt kodu EAN-13, nie jest możliwe. W tym przypadku producenci stosują obecnie obniżanie wysokości kresek tego kodu. Taki obniżony kod traci często możliwość jego odczytu za pierwszym przyłożeniem do czytnika kodów kreskowych, co wiąże się z koniecznością manipulacji opakowaniem w celu odczytania kodu. Powoduje to określone straty czasowe sieci handlowych. Aby uniknąć obniżania kodu wystarczy w miejsce kodu EAN-13 zastosować kod GS1 DataBar-14 -

jeżeli przestrzeń przeznaczona dla nadruku kodu EAN-13 jest za niska lub kod GS1 DataBar-14 Spiętrzony -

jeżeli przestrzeń przeznaczona dla nadruku kodu EAN-13 jest za wąska.

Kod EAN-13 koduje numer GTIN-13, natomiast kod GS1 DataBar-14 koduje GTIN-14, który w porównaniu do GTIN-13 zawiera jeszcze cyfrę wskaźnika. Oba kody zawierają więc podobną liczbę danych i dlatego porównanie wielkości tych kodów najlepiej odzwierciedla różnicę w wielkości pomiędzy kodem EAN-13 i GS1 DataBar.

Tablica 2 prezentuje przykład szerokości i wysokości tych kodów dla wymiaru X = 0,25 mm. Rysunek 1 przedstawia przykład odczytu kodu EAN-13. Kod ten składa się z dwóch części: lewej, kodującej 6 cyfr (cyfra "5" znajdująca się z lewej strony kodu nie jest bezpośrednio zakodowana w kreskach kodu, lecz jest kodowana za pomocą zmiennej parzystości kombinacji zbiorów numerów A i B dla 6 znaków z lewej połowy kodu) i prawej, kodującej również 6 cyfr. Czytnik kodów kreskowych może skanować i dekodować oddzielnie te dwie połowy kodu, po czym łączyć je ze sobą i w ten sposób rekonstruować całą zawartość kodu. Tak więc, na przykład, w czasie przesuwania produktu w kierunku od lewej strony kodu do prawej, czytnik kodów kreskowych najpierw odczytuje lewą połowę kodu (rysunek 1.a), a następnie prawą (rysunek 1.b).