Zarządzanie łańcuchem dostaw z wykorzystaniem modelu SCOR

Konkurencja pomiędzy przedsiębiorstwami wymusza na nich konieczność stosowania zaawansowanych metod zarządzania i planowania łańcuchem dostaw. Najwyższą formę zarządzania gospodarką wewnątrz przedsiębiorstwa jest SCM (Supply Chain Management). Przez ostatnie dziesięciolecia pojawiło się wiele teorii zarządzania. Jedną z nich jest teoria Portera mówiąca, że każdy proces przejścia produktu od surowca poprzez etap produkcji do momentu dotarcia do konsumenta da się opisać łańcuchem wartości. Jeżeli przedsiębiorstwo korzysta z usług innych firm, to sukces jego wyrobów nie zależy wyłącznie od niego. Do wytworzenia towaru cechującego się wysoką jakością potrzebne jest zaopatrywanie w odpowiednią jakość i ilość prefabrykatów.
 
Produkując nawet najlepszy towar za niewielką cenę, przedsiębiorstwo może być zdane na usługi innego, dystrybucyjnego, jego logistyki, jakości oraz ceny. Może być to przyczyną zaistnienia sytuacji, gdy dobry wyrób jest słabo widoczny na rynku, nie odnosi oczekiwanego sukcesu. Rozwiązaniem może być przejęcie firmy zaopatrzeniowej i dystrybucyjnej przez przedsiębiorstwo produkcyjne, jednak próby realizacji tej strategii nie są zbyt efektywne. Dużo lepsze w praktyce okazuje się zarządzanie łańcuchem dostaw.

Widać wyraźnie, że nie można poważnie rozpatrywać wdrożenia aplikacji SCM bez uprzedniej implementacji w środowisko przedsiębiorstwa systemu zarządzania zasobami przedsiębiorstwa ERP. Metodologia SCM nie oferuje gotowych mechanizmów matematycznie wydajniejszej optymalizacji od MRP II, a co za tym idzie lepszej i większej dochodowości. Nie stanowi kolejnego etapu rozwoju narzędzi MRP, lecz uzupełnia dotychczasowe.

Stosunkowo często powstają namiastki rozwiązań SCM. Zazwyczaj jest to witryna do komunikacji z partnerem biznesowym, służąca do zamawiania produktów. Niezintegrowana z systemem magazynowym, nie przekazuje informacji o aktualnym portfelu zamówień i nie daje efektu poprawy wydajności zarządzania gospodarką materiałową, logistyką i produkcją. W taki sposób można osiągnąć jedynie wątpliwej jakości usprawnienie procesu zamawiania produktu, wątpliwej - bo brak obiegu informacji z systemem magazynowym powoduje częstą frustrację po stronie zamawiającego, gdy dowiaduje się, że zamawianego wyrobu nie otrzymał na czas, pomimo że system zgłaszał jego dostępność.

Wdrożenie SCM zależy od dostępności danych, pozwalających na optymalizację łańcucha dostaw. Najlepiej do tego celu nadaje się stabilnie działający system klasy ERP. W dużej mierze tego warunku nie spełnia jeszcze wiele polskich firm. Drugim warunkiem jest chęć i możliwości lidera w łańcuchu dostaw zapoznania z zaletami rozwiązań SCM pozostałych podmiotów - uczestników łańcucha.