Bariery wdrożeniowe w branży TSL
- Napisał Michał Koralewski
- Kategoria: E-gospodarka
Polski sektor TSL cechuje niski stopień wykorzystania profesjonalnych systemów informatycznych do zarządzania dystrybucją i transportem. Wdrożenie takich systemów jest fundamentem zachowania przewagi konkurencyjnej firmy, poprzez redukcję kosztów i zwiększenie wydajności. Jednak powszechną reakcją na wprowadzanie zmian jest opór wewnątrz organizacji.
Nowoczesny system służący do zarządzania transportem jest platformą wymiany informacji dla wielu przedsiębiorstw: dostawców lub producentów oraz współpracujących z nimi firm transportowych i spedycyjnych. Polski rynek przewoźników jest silnie rozdrobniony, tworzą go firmy o niskim wyposażeniu kapitałowym i słabym zapleczu infrastrukturalnym. Wdrażając nowy system należy liczyć się z utrudnieniami związanymi z tą sytuacją.
Barierę wdrożeniową, spotykaną zwłaszcza w przypadku przedsiębiorstw o zasięgu międzynarodowym, stanowi ich struktura oraz wewnętrzne procedury. Jedynie niewielka część krajowych menadżerów wyższego szczebla pełni funkcje zarządcze, a nie administracyjne. Do podejmowania strategicznych decyzji upoważniona jest jedynie zagraniczna centrala firmy. Inicjatywa dotycząca zmian jest przekazywana odgórnie, a nie od dołu, jako odpowiedź na lokalne, specyficzne zapotrzebowanie rynku. Jest to zjawisko istotne z punktu widzenia całego wdrożenia, gdyż nie wszystkie rozwiązania można bezpośrednio „przeszczepić” na lokalne warunki.
- Istotnym czynnikiem jest opór wewnątrz firmy, będący wynikiem niechęci pracowników do nowych rozwiązań i zmian jakie one ze sobą niosą. Stanowi to szczególne zagrożenie wobec powszechnej, niskiej świadomości informatycznej wśród wyższych i średnich szczebli zarządczych. Z tego powodu akceptowane są takie zjawiska, jak: wykorzystanie arkusza kalkulacyjnego do ewidencjonowania ruchu towarowego, przekazywanie informacji o zleceniach za pomocą komunikatorów internetowych – stwierdził Marek Poznański z firmy Transporeon.
Polską specyfiką jest duże znaczenie nieformalnych powiązań pomiędzy przedsiębiorstwami. Przekazywanie zleceń transportowych ma charakter bezpośredni, a głównym czynnikiem decydującym o wybraniu danej oferty, są kontakty osobiste. Model ten w wielu przypadkach nie pozwala na osiągnięcie dobrego wyniku finansowego, ponieważ oferty często nie są korzystne dla załadowcy. Ogranicza to konkurencyjność na rynku oraz powoduje, że nowe przedsiębiorstwa nie są w stanie „przebić się”, pomimo proponowania bardzo dobrych warunków. Nie motywuje on także do poszukiwania nowych rozwiązań, umożliwiających realizację większej liczby zamówień od niezależnych kontrahentów.
Celem wdrożenia platformy logistycznej jest gruntowna reorganizacja procesów w przedsiębiorstwie. Z tego względu implementacja powinna mieć charakter strategiczny i uwzględniać potencjalne zagrożenia związane z dostosowaniem się pracowników i partnerów biznesowych do nowego modelu zarządzania w firmie. Zarządzanie procesem zmian jest trudną sztuką, lecz znajomość podstawowych zagrożeń pozwoli je przezwyciężyć. Umiejętne zaangażowanie pracowników w proces wdrożeniowy umożliwi im poznanie korzyści płynących z nowego rozwiązania – nie tylko dla firmy, ale także dla nich samych.
Nowoczesny system służący do zarządzania transportem jest platformą wymiany informacji dla wielu przedsiębiorstw: dostawców lub producentów oraz współpracujących z nimi firm transportowych i spedycyjnych. Polski rynek przewoźników jest silnie rozdrobniony, tworzą go firmy o niskim wyposażeniu kapitałowym i słabym zapleczu infrastrukturalnym. Wdrażając nowy system należy liczyć się z utrudnieniami związanymi z tą sytuacją.
Barierę wdrożeniową, spotykaną zwłaszcza w przypadku przedsiębiorstw o zasięgu międzynarodowym, stanowi ich struktura oraz wewnętrzne procedury. Jedynie niewielka część krajowych menadżerów wyższego szczebla pełni funkcje zarządcze, a nie administracyjne. Do podejmowania strategicznych decyzji upoważniona jest jedynie zagraniczna centrala firmy. Inicjatywa dotycząca zmian jest przekazywana odgórnie, a nie od dołu, jako odpowiedź na lokalne, specyficzne zapotrzebowanie rynku. Jest to zjawisko istotne z punktu widzenia całego wdrożenia, gdyż nie wszystkie rozwiązania można bezpośrednio „przeszczepić” na lokalne warunki.
- Istotnym czynnikiem jest opór wewnątrz firmy, będący wynikiem niechęci pracowników do nowych rozwiązań i zmian jakie one ze sobą niosą. Stanowi to szczególne zagrożenie wobec powszechnej, niskiej świadomości informatycznej wśród wyższych i średnich szczebli zarządczych. Z tego powodu akceptowane są takie zjawiska, jak: wykorzystanie arkusza kalkulacyjnego do ewidencjonowania ruchu towarowego, przekazywanie informacji o zleceniach za pomocą komunikatorów internetowych – stwierdził Marek Poznański z firmy Transporeon.
Polską specyfiką jest duże znaczenie nieformalnych powiązań pomiędzy przedsiębiorstwami. Przekazywanie zleceń transportowych ma charakter bezpośredni, a głównym czynnikiem decydującym o wybraniu danej oferty, są kontakty osobiste. Model ten w wielu przypadkach nie pozwala na osiągnięcie dobrego wyniku finansowego, ponieważ oferty często nie są korzystne dla załadowcy. Ogranicza to konkurencyjność na rynku oraz powoduje, że nowe przedsiębiorstwa nie są w stanie „przebić się”, pomimo proponowania bardzo dobrych warunków. Nie motywuje on także do poszukiwania nowych rozwiązań, umożliwiających realizację większej liczby zamówień od niezależnych kontrahentów.
Celem wdrożenia platformy logistycznej jest gruntowna reorganizacja procesów w przedsiębiorstwie. Z tego względu implementacja powinna mieć charakter strategiczny i uwzględniać potencjalne zagrożenia związane z dostosowaniem się pracowników i partnerów biznesowych do nowego modelu zarządzania w firmie. Zarządzanie procesem zmian jest trudną sztuką, lecz znajomość podstawowych zagrożeń pozwoli je przezwyciężyć. Umiejętne zaangażowanie pracowników w proces wdrożeniowy umożliwi im poznanie korzyści płynących z nowego rozwiązania – nie tylko dla firmy, ale także dla nich samych.
Z etykietą
Zaloguj się by skomentować