Dystrybucja jest narzędziem marketingowym wykorzystywanym w celu organizowania dostępnych i dogodnych dla odbiorców miejsc oraz sposobów sprzedaży produktu. Działalność ta ma charakter procesowy i opiera się na wszystkich funkcjach zarządzania (planowanie, organizowanie, kierowanie i kontrolowanie). Podstawą procesu dystrybucji są kanały dystrybucji. W sektorze hutniczym jest to określona organizacja sprzedaży wyrobów hutniczych. Na tę organizację składają się wszystkie podmioty gospodarcze, których zadaniem jest zaoferowanie wyrobów nabywcom. W przeciwieństwie do krajów Unii Europejskiej, gdzie dystrybucja wyrobów hutniczych odbywa się w większości za pośrednictwem wyspecjalizowanych firm (sieci) dystrybucji, w Polsce dystrybucja ma charakter bezpośredni – zajmują się nią producenci (huty). Taka sytuacja nadmiernie obciąża kosztami i ryzykiem producentów. W przyszłości producenci będą poszukiwać wyspecjalizowanych sieci dystrybucji wyrobów hutniczych. Z drugiej jednak strony, liczący się dystrybutorzy (Konsorcjum Stali, Progres) zdywersyfikują strategie działań, stawiając nie tylko na dystrybucję wyrobów, ale także na produkcję konstrukcji stalowych we własnych zakładach i zbrojarniach. W artykule podano więcej szczegółów, co do kierunku zmian na rynku dystrybucji wyrobów hutniczych.

Artykuł jest poświęcony prezentacji roli, odgrywanej przez fizyczną dystrybucję, w tworzeniu wartości w procesach biznesu elektronicznego oraz omówieniu głównych trendów światowych, występujących w fizycznej dystrybucji produktów w warunkach gospodarki elektronicznej.

Koleje zachodnioeuropejskie nieustannie starają się zdobywać nowych klientów i powiększać swój udział w rynku. W tym procesie koleje zwracają szczególną uwagę na swoją efektywność energetyczną, niską emisję zanieczyszczeń oraz bezpieczeństwo przewozów.

Referat został zaprezentowany na Polskim Kongresie Logistycznym "Logistics 2004 - Sieci logistyczne na zintegrowanym rynku europejskim". Poznań 19-21 maja 2004 r.

Celem artykułu jest zobrazowanie zależności zachodzących pomiędzy dzielnicami przemysłowymi i zintegrowanym systemem logistycznym regionu. Prezentuje on zarówno definicje głównych stref ekonomicznych, ich charakterystyki logistyczno-ekonomiczne, jak i bardziej szczegółowe informacje dotyczące trendów w strefach przemysłowych regionu Emilia-Romagna.