Rozmawiamy o szeroko pojętej logistyce, szukając jej - przede wszystkim - tuż obok siebie. Będziemy dzielić się z Wami naszą ekspercką wiedzą i doświadczeniem - bez przydługawych wykładów czy nudnych referatów. Do każdego odcinka zapraszamy specjalistów, którzy w ciekawy i inspirujący sposób opowiadają o tym, co ich pasjonuje w logistyce, jakie są aktualne trendy i jakich rozwiązań możemy się spodziewać w najbliższych latach. A wszystko to podane w formie swobodnej rozmowy, okraszonej ciekawymi przykładami, inspirującymi historiami i ciekawostkami, o których nie wszyscy słyszeli.
Cykl "Obok logistyki" w ramach podcastu "O technologii na głos" prowadzą Bartek Matyja, Marcin Tomkowiak i Małgorzata Lamperska z Łukasiewicz - Poznańskiego Instytutu Technologicznego.
Konteksty przestrzeni i miasta
Dyskusje na temat logistyki miasta warto rozpocząć od pojęć według mnie kluczowych dla tego zastosowania logistyki - przestrzeni i miasta. W nich bowiem umiejscowiony jest przedmiot naszych zainteresowań. Przestrzeń jest pojęciem wyczuwalnym przez przeciętnego człowieka głównie intuicyjnie i - chociaż każdy ma z nią bezpośredni kontakt - doświadcza jej najczęściej emocjonalnie i na dodatek w rozmaitych kontekstach. Najczęściej zauważamy wyodrębnioną przestrzeń fizyczną, oferującą swoistą organizację form przyrodniczych i antropogenicznych, warunkującą dostęp do zasobów będących w polu zainteresowania działalności człowieka. Przez ten pryzmat oceniamy atrakcyjność przestrzeni. Co ciekawe, gdyby nie oceniać przestrzeni w ten sposób, a dostrzegać jej walory estetyczne, wówczas częściej zauważamy przedmioty, niż znajdującą się między nimi przestrzeń. Przestrzeń fizyczna jest mierzalna za pomocą geometrii euklidesowej. Dla Hegla przestrzeń była wyrazem ducha. Taka właśnie przestrzeń mityczna, duchowa, konceptualna, to rozciągłość, w której występuje świat ludzkich symboli materialnych i niematerialnych. To inny wymiar przestrzeni, na którym nie kończy się możliwość rozpatrywania tej kategorii. Każda definicja przestrzeni jest niedoskonała, gdyż musi być formułowana przy założeniu jakiejś określonej koncepcji przestrzeni, jednak każdy jej rodzaj obiektywnie lub subiektywnie formułuje nasze postrzeganie świata. I dlatego też bardzo trudno umiejscawiając w przestrzeni miasto, dokonać jego opisu definicyjnego. Bez wątpienia, miasto opiera się na kategorii przestrzeni (miejsca, pomieszczenia, środowiska). Ma swój wymiar materialny w postaci infrastruktury (na przykład budowli, ulic, fabryk, zakładów, szkół, szpitali, bibliotek, instytucji rozrywki, techniki, przemysłu i całej kultury materialnej), ma swoje zasilanie (wyrazem którego jest na przykład ruch, komunikacja, arterie translokacyjne ludzi i towarów) oraz swój wymiar duchowy (cywilizację, czyli systemy doskonalące życie zbiorowe, a więc prawo, język, kod zachowań, folklor, tradycję, środki utrzymania, model egzystencji). W tym żywiole zjawisk biorą swój początek rozmaite definicje miasta. Miasto przyciąga ludzi rozmaitymi obietnicami. Specyfika miasta jest nie tylko związana z rzeczywistą, materialną przestrzenią, dającą przesłanki spełnienia obietnic, ale również z wirtualnym, dyskursywnym kontekstem miejsca - specyfiką miejscowej koegzystencji kulturowej, religijnej i narodowej, połączonej z pragnieniem budowania własnego, niepowtarzalnego miasta oraz jego genius loci. Takie warunki przyciągają do miasta różnorodnych użytkowników, którzy w swojej masie stanowią świetną "mieszankę wybuchową" zdolną do tworzenia jakościowo nowych wartości. Te wartości stanowią podstawę różnicowania oraz uzyskiwania przewagi konkurencyjnej nie tylko przez poszczególne jednostki, lecz miasta jako całości. Ludzie zmieniają miasta, współtworząc je, ale też zmieniają siebie. Człowiek wrzucony w wir miasta próbuje w nim egzystować, przystosowując się do środowiska, niejednokrotnie zmieniając standardy zachowań, uznane za ogólnoludzkie. Obserwuje się ograniczanie roli społecznej do załatwiania podstawowych formalności, zanik postaw altruistycznych, funkcjonalność kontaktów międzyludzkich itd. Te zjawiska nasilają się jeśli chodzi o ich skalę. Do 2015 roku liczba miast o liczbie ludności przekraczającej 1 mln wzrośnie do 554, z czego trzy czwarte (426 miast) będzie się znajdowało w krajach rozwijających się. Rozwijają się też olbrzymie miasta - o liczbie ludności przekraczającej 8 mln mieszkańców, które zostały kiedyś zdefiniowane przez ONZ jako "mega miasto" (megacity) - obecnie ten status mają te miasta, których liczba mieszkańców przekracza 10 mln. ONZ przewiduje, że do 2015 roku aż 21 miast będzie można zaliczyć do tej kategorii. Zgodnie z prognozą ONZ, wzrost liczby ludności miejskiej będzie następował raczej w mniejszych miastach oraz wskutek przekwalifikowania obszarów wiejskich na miejskie.
Wysoki sezon i wzrost zamówień stawiają większość firm logistycznych przed problemem: jak zapewnić sobie zwiększoną liczbę personelu, by z powodzeniem realizować postawione cele? Na polskim rynku pojawiło się nowe rozwiązanie - koncepcja Master Vendor, która, w zamierzeniu jej twórców, ma zrewolucjonizować dotychczasowe metody współpracy z agencjami pracy tymczasowej.
Poprawa koniunktury w sektorach takich, jak przemysł, budownictwo czy FMCG, wyraźnie przekłada się na polepszenie nastrojów także w logistyce. W maju ub. r. o kolejny punkt wzrósł wskaźnik koniunktury GUS. Większa liczba zamówień sprawia, że coraz częściej firmy z branży zaczynają pilnie potrzebować dodatkowych rąk do pracy.
Badania dowodzą, że handel co roku traci 3,9% obrotów z powodu brakujących produktów na regalach i półkach handlowych. Producenci dóbr konsumpcyjnych w Unii Europejskiej z tego samego powodu tracą około 11,4 mld zł. rocznie. Ponadto luki na regałach handlowych (Out-of-Stocks - OOS) powodują również utratę lojalności klientów, którzy znajdują na półkach w sklepach tylko 90-95% produktów gotowych do sprzedaży. Powstawanie luk na regałach zależy od wielu czynników, tak jak rotacja wyrobów, kategoria produktu, akcje promocyjne, wielkość i położenie filii handlowej, jak również godzina zakupu.
Zasady funkcjonowania ruchu okrężnego w Polsce
Ustawą regulującą przepisy poruszania się w ruchu drogowym jest ustawa "Prawo o ruchu drogowym" wprowadzona 20 czerwca 1997 roku i potocznie zwana "kodeksem drogowym". Ustawa reguluje zasady ruchu na drogach publicznych oraz w strefach zamieszkania, warunki dopuszczenia pojazdów do tego ruchu, wymagania w stosunku do osób kierujących pojazdami i innych uczestników ruchu oraz zasady kontroli ruchu drogowego. Dokument ten nie zawiera określenia "rondo" - potocznej nazwy oznaczającej "skrzyżowanie o ruchu okrężnym".