Tworzenie sieci recyklingu wymaga stosowania odpowiednich narzędzi wspomagania decyzji. Decyzje dotyczące lokalizacji podmiotów powinny uwzględniać jak najwięcej czynników obejmujących zarówno kwestie techniczne, ekonomiczne, środowiskowe i prawne. Dzięki temu kształtowanie wybranego fragmentu sieci np. w kontekście jej rozbudowy i lokalizacji nowych podmiotów, zapewni maksymalizację korzyści zarówno z punktu widzenia uczestników sieci, jak i właścicieli pojazdów i innych zainteresowanych podmiotów.

Klasyczny kanon zarządzania obejmuje planowanie, organizowanie-realizowanie kontrolowanie i motywowanie. Procesy obejmujące postęp technologiczny i integrację przedsiębiorstw w łańcuchu logistycznym dawno już przekroczyły granice regionów, państw i kontynentów. Skok cywilizacyjny, który dokonał się w drugiej połowie XX wieku inspiruje i determinuje rozwój metod i narzędzi kontroli oraz oceny przedsiębiorstw. Wszelka działalność gospodarcza obarczona jest ryzykiem, stąd też naturalnym jest dążenie by jakość zarządzania skumulowanymi kapitałami także podlegała procesom doskonalenia w obszarze badań, kontroli i oceny sprawności i efektywności zarządzania.

Eksploatacja złożonych obiektów technicznych, takich jak obiekty WIG (ang. Wing In Ground), wykorzystujących w czasie ruchu nad powierzchnią (wody lub lądu) tak zwany efekt przypowierzchniowy, związana jest z koniecznością bezustannego zarządzania ich bezpieczeństwem obiektu WIG.

Projektowanie układu przestrzenno-funkcjonalnego jest ważnym fragmentem metody projektowania obiektów logistycznych. Jako jeden z pierwszych kroków projektowych, oznaczony w metodzie numerem 6 determinuje warianty projektowe, a zatem i docelową, realizacyjną postać projektu, [3, 6]. Układ przestrzenno-funkcjonalny powinien dotyczyć alokacji stref funkcjonalnych. Przemawia za tym fakt, że alokacja stref funkcjonalnych determinuje liczbę korytarzy roboczych, a także ich rozmiary: długość i szerokość, orientację przestrzenną: wzdłuż czy w poprzek obiektu logistycznego, umiejscowienie stanowisk zdawczo-odbiorczych czy wreszcie przepływy materiałów wewnątrz obiektu logistycznego.

Wiele ośrodków badawczych próbuje rozwiązać problem automatycznego rozpoznania obiektów poprzez łączenie ich cech charakterystycznych uzyskiwanych z różnych źródeł. Istnieje podstawowy problem, jaki zestaw czujników należy wybrać dla budowanego systemu wieloczujnikowego i jaki zestaw cech obiektu dany czujnik ma ekstrahować. Kolejny problem, to z jakich czujników, jakie cechy i w jakiej kolejności należy łączyć, aby uzyskać określony poziom rozpoznania.