Naukowcy biorący udział w projekcie CHEMSEA podjęli się zweryfikować hipotezę o zatopionej wokół Głębi Gdańskiej i Gotlandzkiej amunicji chemicznej, oszacować stężenie bojowych środków trujących i ich produktów degradacji w osadach dennych otaczających znaleziska, a także ocenić ryzyko związane z przypadkowym lub naturalnym uwolnieniem tych substancji do toni wodnej. Produktem końcowym projektu będą mapy rejonów skażonych, modele pozwalające na oszacowanie rozprzestrzeniania się skażenia w przypadku naruszenia spoczywających na dnie pojemników lub skażonych osadów dennych oraz kompleksowa ocena ryzyka związanego z zalegającą na dnie Bałtyku bronią chemiczną. Użytkownikami projektu są w zamierzeniu urzędy morskie krajów nadbałtyckich, inspektoraty ochrony środowiska tych krajów, a także administracja lokalna obszarów nadmorskich oraz Komisja Helsińska. Jednym z najważniejszych zadań projektu jest podwodna inspekcja oficjalnych i przypuszczalnych miejsc zalegania na dnie amunicji chemicznej.

Większość autorów twierdzi, że w ostatnim dwudziestoleciu w dziedzinie bezpieczeństwa sytuacja zaczęła się radykalnie poprawiać. Jest to w pewnym sensie zgodne z tym ładem bezpieczeństwa, który nas otacza, ponieważ nie żyjemy już w czasach „zimnej wojny”, gdzie konflikt nuklearny był zmorą. Nie ma już wyścigu zbrojeń. Ale czy to nasze bezpieczeństwo faktycznie się poprawiło? Największym problemem, jaki stoi przed współczesnym światem jest utrzymanie i zapewnienie bezpieczeństwa. Jest wiele definicji bezpieczeństwa, ale chciałabym tu skupić się na tej najbardziej ogólnej i najprościej sformułowanej. Bezpieczeństwo jest to stan niezagrożenia i spokoju, poczucie pewności, wolność od zagrożeń, strachu lub ataku, czy też wreszcie swoboda działania i warunek przetrwania.

Postępująca globalizacja w obszarze polityki, gospodarki, problemów społecznych i etnicznych skutkuje tym, iż współczesne konflikty zbrojne coraz rzadziej są spowodowane napięciami lokalnymi czy też regionalnymi, natomiast mają bardziej złożony, globalny charakter. Potencjalne strony konfliktu realizują swoje cele z dala od własnych granic, co powoduje konieczność przemieszczania sił na teatr działań oraz organizacji efektywnego łańcucha zaopatrzenia, które zapewniają zdolność nie tylko do rozwinięcia operacyjnego lub taktycznego, ale także do kontynuacji działań, ewakuacji sprzętu i rotacji personelu. Parametry obszaru operacji połączonych, takie jak obszar operacji, czas prowadzenia działań oraz charakter operacji, definiują zapotrzebowanie na potencjał logistyczny.

Nie ma takiego pojęcia jak standardowa usługa. Każda usługa może być różnie postrzegana przez klientów, ponieważ każdy z nich ma odmienne potrzeby. Dlatego też, pomiędzy stronami musi występować bliska współpraca. Brak takiej współpracy powoduje utrudnienia w opracowywaniu należytej oferty, a tym samym spełnieniu oczekiwań klientów. Niezwykle istotną sprawą jest wybór cech wyróżniających, które powinny spełniać poniższe kryteria2: znaczenie - cecha wyróżniająca jest szczególnie istotna w przypadku dostatecznie dużego rynku, rozpoznawalność - cecha wyróżniająca daje wyraźną przewagę nad innymi dostępnymi ofertami, komunikatywność - cechę wyróżniającą można zakomunikować w sposób prosty lub bardzo mocno ją podkreślić. wyższość - cechy wyróżniającej nie można łatwo skopiować, dostępność - wybrany segment klientów będzie gotowy zapłacić za tę cechę i będzie go na to stać.

Historia Polskiej Marynarki Wojennej to jedna z tych dziedzin wiedzy, której obszar jest naznaczony piętnem emocji, mitologii, marzeń, nieuzasadnionych roszczeń, a w konsekwencji wielkiego rozczarowania, że tak naprawdę powstał rodzaj sił zbrojnych niedoceniany, pomijany przez miarodajne czynniki wojskowe, a może po prostu, nikomu niepotrzebny.