W pracy przedstawiono modele pozwalające analizować funkcjonalność oraz bezpieczeństwo systemów prowadzenia ruchu pociągów w oparciu bezwzględny Ruchomy Odstęp Blokowy. Modele te zostały opracowane na bazie procesów Markowa opisujących tego typu zdarzenia i pozwalają na oszacowanie odpowiednich współczynników charakteryzujących tego typu systemy. Mogą być też podstawą badań symulacyjnych w celu weryfikacji przyjętych założeń.

Artykuł dotyczy wskaźników niezawodności środków transportu szynowego. Pod względem niezawodnościowym środki transportu szynowego należą do grupy obiektów odnawialnych. Proces eksploatacji tego typu obiektów składa się na przemian z okresów poprawnej pracy i okresów odnów. W analizie środków transportu szynowego, niezawodność należy traktować jako pojęcie kompleksowe, w którym mieszczą się takie cechy obiektu jak: nieuszkadzalność, gotowość, trwałość i obsługiwalność. W artykule zestawiono definicje i formuły obliczeniowe na najważniejsze wskaźniki niezawodności umożliwiające kompleksową ocenę środków transportu szynowego.

Zarządca infrastruktury kolejowej w Polsce zapoczątkował wdrażane systemu ERTMS. W prezentowanym referacie, przedstawiono opis poziomów systemu, tryby pracy pojazdów trakcyjnych, podstawowe parametry systemu a także przykładowe zasady działania systemu. Parametry te są elementami wykorzystywanymi przez scenariusze operacyjne, które opisują zachowanie systemu w określonych sytuacjach ruchowych na liniach kolejowych objętych zabudową systemu ERTMS.

Problemy współpracy taboru z nawierzchnią to kilka elementów w sekwencji po sobie następujących zjawisk. Są to zjawiska dosyć skomplikowane zawierające szereg elementów, takie jak tor jako układ ciągły, podparty na podkładach, imperfekcje toru wynikające z geometrii ułożenia i utrzymania we właściwych granicach, wielkości podlegające deformacjom i procesom zużycia wynikającego z eksploatacji . Wszystkie te wielkości są niezwykle istotne dla wpływu na tabor poruszający się z dużymi prędkościami.

Rozważana w artykułach [1,2,3,4] koncepcja systemu poszukiwania zadanych pojazdów na podstawie danych wizualnych sukcesywnie rozwijana jest o kolejne etapy symulacji. Celem nadrzędnym jest uzyskanie największego prawdopodobieństwa trafnej prognozy trajektorii zadanego pojazdu, która w efekcie pozwoli na skuteczną interwencję wybranym użytkownikom systemu. Konieczne jest więc analizowanie zróżnicowanych typów kierowcy jak i trafne rozłożenie punktów obserwacyjnych. Aktualnie przedłożono rezultaty badań nad bardziej rozbudowanym modelem kierowcy poruszającym się po hipotetycznej sieci dróg. Odległości od punktu początkowego do celu jazdy mierzone są po odcinkach trasy, które dodatkowo mogą być charakteryzowane wagami zależnymi od parametrów drogi (np. jakość nawierzchni, przepustowość, podział na drogi płatne itp.). Efekty przypadkowych odchyleń od optymalnych decyzji kierowców (najkrótszych tras) są uwzględniane przy wyznaczaniu pozycji punktów obserwacyjnych. W perspektywie planuje się optymalizację jakości predykcji, która przedstawiona zostanie w kolejnych pracach.