Ważnym składnikiem szeroko pojętego obszaru standaryzacyjnego dotyczącego wyrobów medycznych na rynku unijnym jest normalizacja. Oznacza działalność zmierzającą do uzyskania optymalnego w danych okolicznościach stopnia uporządkowania w określonym zakresie, poprzez ustalanie postanowień przeznaczonych do powszechnego i wielokrotnego stosowania, dotyczących istniejących lub mogących wystąpić problemów.

Stosowanie terminu przedsiębiorczy już dawno przestało ograniczać się jedynie do ludzi, ale mówi się też o przedsiębiorczej firmie, przedsiębiorczej instytucji czy przedsiębiorczym regionie. Mimo to, wciąż za każdą z tych konstrukcji stoi człowiek ze swoim bagażem doświadczeń rodzinnych i zawodowych, kwalifikacji i cech osobowości, które zdecydują o tym czy w stosunku do jego tworów można użyć sformułowania przedsiębiorcze, czy też nie. W wielu obszarach polityki państwa, w tym również w zakresie kształtowania systemu edukacji, konieczne są dzisiaj trudne decyzje dotyczące nadawania im kształtu pożądanego przez gospodarkę. Młodzi ludzie rozpoczynający studia stoją przed trudnym wyborem ich kierunku, a ci, którzy ja kończą muszą podejmować decyzje co do dalszego rozwoju ścieżek zawodowych. Bardzo często okazuje się, że wybór, który w danym momencie wydawał się najbardziej właściwym, dzisiaj już nie gwarantuje dobrego startu na rynku pracy. Zmiany zachodzące w otoczeniu pod wpływem różnych czynników powodują, że trudno jest dzisiaj mówić o takim kierunku, który zapewnia zatrudnienie jego absolwentom.

Istota działania każdego systemu, w tym także zdrowotnego, polega na współpracy jego uczestników i wzajemnym ich współdziałaniu. Taka kooperacja obarczona jest jednak pewnym ryzykiem, które w dobie konkurencyjności na rynku usług medycznych musi wymuszać na organach zarządzających podejmowanie świadomych decyzji popartych bardzo rzeczowymi i konstruktywnymi analizami ilościowymi.

Współczesny obrót wierzytelnościami handlowymi dysponuje całą gamą instrumentów inkorporowanych do prawa wprost z praktyki życia gospodarczego. Umowy mające za przedmiot obrót wierzytelnościami odgrywają znaczącą rolę w procesie zarządzania przedsiębiorstwem. Mogą generować zyski dla przedsiębiorstwa, wpływać na jego zdolności produkcyjne, jak również być instrumentem zapobiegającym utracie płynności finansowej przez przedsiębiorstwo. Do najczęściej wykorzystywanych konstrukcji prawnych, służących zarządzaniu wierzytelnościami oraz ich restrukturyzacji należą forfaiting i faktoring oraz dyskonto weksli. Elementem uzupełniającym jest cesja wierzytelności.

Rozwój technologii teleinformatycznych spowodował pojawienie się nowych form organizacji przedsiębiorstw. Charakteryzują się one większą elastycznością, rozproszeniem i zorientowaniem na zadania. Powstanie organizacji wirtualnych jest wynikiem ewolucji oraz pojawiania się coraz to nowych bodźców rynkowych i technologicznych. Dzięki ich pełnemu wykorzystaniu umożliwiają podejmowanie coraz bardziej złożonych wyzwań zaspokajających potrzeby rynku.

Innowacyjność uważana jest za istotny czynnik mający wpływ na konkurencyjność przedsiębiorstw. Przez innowacyjność firm należy rozumieć ich zdolność do tworzenia i wdrażania innowacji oraz rzeczywistą umiejętność przedsiębiorstwa do wprowadzania nowych i zmodernizowanych wyrobów, nowych lub zmienionych procesów technologicznych lub organizacyjno-technicznych.

We współczesnych stosunkach gospodarczych kategoria określana jako rynek innowacji jest obecna od niedawna, ale większość firm posiada już świadomość konieczności nieustannego doskonalenia własnego asortymentu, m.in. poprzez projektowanie nowych produktów i usług, modernizację procesów technologicznych, zmiany marketingowe i organizacyjne czy wręcz wdrażanie różnego typu innowacji.

Produkcja rolna charakteryzuje się wysokim zapotrzebowaniem na prace transportowe. W zależności od kierunku produkcji i specjalizacji gospodarstw na każdy hektar użytków rolnych przypada w gospodarstwie od kilkunastu do ponad 100 ton masy transportowanej rocznie. Są to zarówno środki produkcji dostarczane na pole (nawozy, materiał siewny, chemikalia) jak plon główny i w wielu przypadkach także uboczny wywożony z tego pola. Największe masy występują przy produkcji okopowych (ziemniaki oraz buraki cukrowe) i zielonek wysokich (np. kukurydza na zielonki) a także w gospodarstwach z polową uprawą warzyw oraz sadowniczych. Dodatkowo w gospodarstwach posiadających produkcję zwierzęcą generowane jest zapotrzebowanie zarówno na transport wewnętrzny jak i zewnętrzny dla potrzeb tej produkcji (transport pasz treściwych i objętościowych, żywych zwierząt, mleka, obornika). W przypadku bydła mlecznego są to masy transportowe rzędu od kilkunastu do dwudziestu kilku ton w przeliczeniu na jedną sztukę rocznie. Średnia masy transportowe wynoszą około 26 ton na hektar [Kokoszka i in. 2003, Parafiniuk 2006]. Dlatego też praktycznie każde gospodarstwo musi posiadać podstawowy zestaw transportowy. Na liczbę środków transportowych wpływa nie tylko kierunek i specjalizacja produkcji, ale także struktura obszarowa gospodarstw. Jest to szczególnie istotne w przypadku takich województw jak lubelskie, które jest trzecim w kraju pod względem powierzchni a czwartym pod względem liczby gospodarstw i średnia powierzchnia wynosi niecałe 6 ha użytków rolnych (UR).

Od kilku lat w Polsce zauważyć należy coraz większe zainteresowane rolników tworzeniem grup producentów rolnych, które niewątpliwie stanowią istotny instrument rozwoju agrologistyki. To właśnie te podmioty są zakładane w celu dostosowania produkcji rolnej do warunków rynkowych, poprawy efektywności gospodarowania, planowania produkcji ze szczególnym uwzględnieniem jej ilości i jakości, koncentracji podaży oraz organizowania magazynowania, transportu, sprzedaży produktów rolnych, przy zachowaniu bezpieczeństwa żywnościowego a także ochrony środowiska naturalnego.

Przedsiębiorstwa rodzinne stanowią jedną z najbardziej popularnych na świecie form prowadzenia biznesu, odgrywają bardzo dużą rolę w gospodarce każdego kraju. Trudno jest zaś w jednoznaczny sposób zdefiniować pojęcie „przedsiębiorstwa rodzinnego”, gdyż w tej kategorii można zaleźć zarówno podmioty małe, średnie jak i duże korporacje międzynarodowe o bardzo różnej formie prawnej [7, s. 9-10]. M. Bertrand i A. Scholar określają, że „firmy rodzinne cechują się koncentracją własności, kontroli oraz utrzymania przez członków rodzin kluczowych pozycji zarządzania nawet po tym, gdy wycofali się założyciele firm” [8, s. 14].