AKTUALNOŚCI: e-gospodarka

Firma Dachser kontynuuje swoją ekspansję w Azji. Międzynarodowy operator logistyczny poszerza swoją sieć o nową lokalizację w Bangladeszu.

Kariera pułkownika G. С Thorpe'a
George Cyrus Thorpe urodził się w 1875 roku. Karierę oficera piechoty morskiej rozpoczął w stopniu podporucznika podczas wojny amerykańsko - hiszpańskiej. W działaniach bojowych na Filipinach, wykazał się męstwem i awansował 8 kwietnia 1899 roku na stopień porucznika. Niestety został ranny w stopę i zaczął poważnie chorować. 23 lipca 1900 roku otrzymał awans na stopień kapitana. W kolejnych latach, Thorpe służył w Indiach Zachodnich, na Kubie i w strefie Kanału Panamskiego, we Flotach Atlantyku i Pacyfiku, Portsmouth, New Hampshire. Ukończył studia w Wyższej Szkole Morskiej Sztuki Wojennej, Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych i Wyższej Szkole Sztabu Generalnego. Ponadto studiował psychologię i prawo międzynarodowe na Uniwersytecie Browna i Nowojorskim, uzyskując licencjat z prawa oraz licencjat i magisterium z nauk humanistycznych. W latach 1917-1919, Thorpe stacjonował w Santo Domingo. Dowodząc pułkiem, opracował model kształcenia kadr na potrzeby sił zbrojnych, który przedłożył Sekretarzowi Marynarki Wojennej. Niestety jego propozycja spotkała się z nikłym zainteresowaniem, gdyż trwała pierwsza wojna światowa. Później był szefem sztabu brygady, a następnie komendantem Gwardii Narodowej Dominikany. Jako pułkownik z doskonałą opinią mógł liczyć na kolejny awans. Jednak zły stan zdrowia uczynił go niezdolnym do dalszej służby wojskowej, dlatego w 1923 roku odszedł z armii. Thorpe pracował także w sądownictwie w Massachusetts i New Hampshire. W ostatnich latach życia opublikował kilka artykułów, jednak nie dotyczyły one wojskowości. Zmarł w 1936 roku.

Zmiany ustrojowe zachodzące w kraju pod koniec XX wieku i późniejszy akces Polski do Unii Europejskiej wpłynął korzystnie na rozwój gospodarki i jej umiędzynarodowienie. Krajowy rynek gospodarczy został szeroko otwarty i szybko dąży do wkomponowania się na wspólnym rynku unijnym. W tych nader sprzyjających warunkach rozpoczął się również szybki rozwój polskiej logistyki, dziedziny która według Europejskiego Stowarzyszenia Logistycznego (ELA) definiowana jest jako: „Zarządzanie procesami przemieszczania dóbr i/lub osób oraz działaniami wspomagającymi te procesy w systemach, w których one zachodzą”. Wszystkie procesy, zachodzące w logistyce przedsiębiorstw, w łańcuchach dostaw oraz sieciach logistycznych danego kraju, są ze sobą ściśle powiązane w wyniku eksploatacji istniejącej na jego obszarze infrastruktury logistycznej. Niezależnie od kryteriów klasyfikacji tej infrastruktury, jednym z ważniejszych jej ogniw jest infrastruktura magazynowa.

XII Konferencja Logistyki Stosowanej, która odbyła się w końcu 2008 roku w Zakopanem, stwarza okazję by zadać pytanie o pożytek, jaki przyniosłoby uznanie logistyki za samodzielną dyscyplinę naukową. Od kilku już lat podejmuje się tam wysiłki, by przybliżyć tę wyczekiwaną chwilę.
Bez wątpienia pożytek będą mieli ci, co chcieliby zdobywać stopnie i tytuły naukowe z dodatkiem słowa "logistyka". W ramach tak zwanej instytucjonalnej nauki, będą mogły być formułowane, a następnie uznawane, tak zwane paradygmaty, czyli to, w co wierzy większość uczonych. Dzięki poddaniu ich naukowej krytyce można byłoby posługiwać się nimi, jak wzorcami właściwego stosowania logistyki.

Rozwój wiedzy jest ściśle powiązany z potrzebami ludzkości w zakresie rozwiązywania przeróżnych problemów. Człowiek realizuje proces poznania gromadząc wiedzę i jednocześnie rozwijając metody poznania otaczającej go rzeczywistości. Tak to właśnie współistnieją: Wiedza i Nauka. "Pojęcie wiedzy jest pojęciem szerszym od nauki, obejmuje bowiem wszelkie i na każdej drodze zdobyte wiadomości tak teoretyczne, jak i praktyczne".

• kwiecień 20, 2009
• Kategoria: Logistyka