Problemy bezpieczeństwa portu morskiego należy rozpatrywać nie tylko w aspekcie ochrony samych obszarów portowych, ale także z punktu widzenia bezpieczeństwa infrastruktury technicznej wiążących porty z ich otoczeniem gospodarczym oraz rolą portu w łańcuchu dostaw, jak również wpływu aktywności portów na bezpieczeństwo i efektywność przewozów zaopatrzeniowych oraz na kształtowanie się bezpiecznego poziomu zapasów, w tym zwłaszcza strategicznych dla państwa.

Transport owoców i warzyw drogą morską jest bardzo ekonomiczny jednak stosunkowo wolny. Owoce i warzywa stanowią tkankę żywą, w której przebiegają procesy życiowe i czas trwania transportu ma duże znaczenie dla jakości tych produktów w momencie dostarczenia ich do odbiorcy. Dotyczy to zwłaszcza owoców i warzyw transportowych droga morską z innych kontynentów, który to transport trwa w zależności od odległości często nawet do kilku tygodni. Wiele gatunków owoców i warzyw nie jest odpornych na tak długotrwały czas przechowywania i mimo obniżenia temperatury, która spowalnia przebieg reakcji ostatecznie dochodzi do znacznego pogorszenia cech sensorycznych oraz zepsucia produktów. Oprócz kontroli takich parametrów jak wilgotność czy temperatura podczas transportu istnieje możliwość regulacji stężenia gazów wewnątrz kontenera takich jak azot, tlen, dwutlenek węgla. Procesy życiowe zachodzące w warzywach i owocach zmieniają skład atmosfery a nowo powstały jej skład może przyspieszać ich psucie. Zachowanie optymalnego stężenia gazów wewnątrz kontenera znacznie wydłuża czas transportu spowalniając procesy życiowe.

Każde przedsiębiorstwo jest układem wzajemnie na siebie oddziałujących zmiennych materialnych (rzeczowych) i informacji. Podstawowym warunkiem efektywnego funkcjonowania przedsiębiorstwa w sferze logistyki są sprawne przepływy strumieni informacyjnych. W ostatnich latach szczególną rolę odgrywają systemy informacyjno-decyzyjne. Dotyczy to zwłaszcza średnich i dużych przedsiębiorstw, w których sprawny przebieg sterowania przepływami fizycznymi oraz optymalizacja decyzji wymagają bardzo szybkiego przetwarzania i analizowania dużej liczby informacji. Przedsiębiorstwa muszą dysponować odpowiednimi środkami finansowymi na realizację kosztownych systemów informacyjnych. Informatyzacja firmy jest inwestycją często trudną, zarówno z punktu widzenia wysokości ponoszonych nakładów, jak i pod względem samego przedsięwzięcia.

W artykule przedstawiono zagadnienia dotyczące wykonanej w IEPiM w Politechnice Radomskiej adaptacji silnika Mercedesa OM 407 z zapłonem samoczynnym do jednopaliwowego zasilania gazem ziemnym. Tak wykonywane adaptacje są realizowane przez czołowych producentów autobusów (Volvo, Scania, Man, Solaris) wykorzystywanych w komunikacji miejskiej. W ramach prowadzonych prac wykonano dwa niezależne układy zasilania gazem ziemnym, gdzie gaz jest wprowadzany do układu zasilania za pomocą miksera lub indywidualnych wtryskiwaczy umieszczonych nad zaworami ssącymi.

Wprowadzanie zmian jest jednym z warunków funkcjonowania i rozwoju organizacji funkcjonujących w obecnych warunkach, w tym portów morskich. W przeszłości porty były zarządzane tradycyjnie według ogólnych zasad administracji publicznej a generowanie zysku nie było kwestią priorytetową. Konkurencja między portami albo nie istniała, albo występowała na małą skalę i porty cieszyły się quasimonopolistyczną pozycją. Popyt na usługi portowe był określony raczej decyzjami administracyjnymi niż przez wolny rynek. Obecnie podstawową cechą portów morskich jest komercyjny charakter ich działalności. Odkąd międzynarodowy system transportowy i handel światowy stały się częścią wysoce konkurencyjnego rynku porty poddane są międzynarodowej konkurencji. Jedynym sposobem funkcjonowania i rozwoju portów morskich w obecnych warunkach jest rozwinięcie umiejętności dostosowywania się do zmian zachodzących, a także antycypowanych zmian. Istotnym elementem mechanizmu adaptacyjnego jest umiejętność ograniczania dotychczasowego zakresu działania, rezygnacji z realizowania określonych funkcji, pozbywania się swoich nadmiernych (w stosunku do potrzeb) zasobów czy też likwidacji poszczególnych, nieefektywnych części, obszarów, funkcji czy infrastruktury, a także wycofywania się z zaplanowanych przedsięwzięć. Chodzi zatem o umiejętność odpowiedniego rozgrywania tzw. end-game strategy.