Armox500, okrętowego stopu aluminium i stali kadłubowej. Stal Armox500 jest stosowana na osłony balistyczne dla środków transportu bojowego (lądowego w gatunku T i morskiego w gatunku S). W tym celu przeprowadzono przestrzeliwanie tych materiałów pociskiem kalibru 7,62mm z wykorzystaniem wahadła balistycznego (WB). Badane materiały lite (1-warstwowe) i dzielone (2-warstwowe) w tej samej grubości w postaci krążków o średnicy 50 mm przestrzeliwano pociskiem kalibru 7,62 mm ŁPS lub B. Stwierdzono, że dla stali kadłubowej 2-warstwowe próbki materiału chronionego mają mniejszą odporność balistyczną niż 1-warstwowe (lite) w tej samej grubości przeciwnie do okrętowego stopu aluminium. Dzieląc stop aluminium na warstwy uzyskujemy znacznie lepszą OB. Lita stal Armox500 o grubości 7mm nie ulega perforacji pociskiem 7,62mmB podobnie jak 8mm grubości ceramika Al2O przestrzeliwana pociskiem 7,62mm ŁPS. Dzielenie Armox-u 500 obniża jego skuteczność ochronną.

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie zależności pomiędzy czasem realizacji dwuwymiarowego procesu kompletacji a zastosowanym układem strefy komisjonowania. Autorzy zwrócą uwagę na to, w jaki sposób strefa komisjonownia powinna zostać ukształtowana (dobrana liczba korytarzy roboczych i poziomów składowania/oferowania), aby czas skompletowania zlecenia o zadanej strukturze był jak najkrótszy. W tym celu opracowany został model obliczeniowy, służący do wyznaczania czasu procesu kompletacji dwuwymiarowej przy losowym rozmieszczeniu asortymentu w strefie komisjonowania.

W referacie przedstawiono rozwiązania techniczne napędu pojazdów wykorzystujących lewitację magnetyczną. Zaprezentowano dwa systemy napędu kolei Maglev.

W referacie zaprezentowano projekt systemu tramwaju linowego w Kopalni Soli w Wieliczce. Wyszczególniono elementy konstrukcyjne systemu i prace związane z przygotowaniem i budową urządzenia transportu linowego. W końcowej części przedstawiono przyblizony koszt tej inwestycji.

Streszczenie: W artykule zaprezentowano wyniki analizy możliwości wykorzystania płetwowych stabilizatorów kołysań bocznych statku pracujących w trybie biernym. Zagadnienie ma zastosowanie w ciężkich warunkach hydrometeorologicznych na morzu, gdy automatyka sterowania płetw stabilizatora nie jest już w stanie zapewnić poprawnej pracy systemu.