Odmiana realizacji planowania zapotrzebowania zasobów, w której kontrola dostępności zasobów odbywa się zarówno po opracowaniu planu głównego, jak i po opracowaniu harmonogramu głównego. Ten sposób postępowania zapewnia dokładniejsze oszacowanie potrzeb potencjału w stosunku do sposobu tradycyjnego. Zob. planowanie zapotrzebowania zasobów, planowanie główne, główny harmonogram produkcji.