Wzory matematyczne opracowane dla obliczenia optymalnejczy też suboptymalnej wielkości partii. Opierają się one generalnie na porównaniu kosztów utrzymania zapasów
z kosztami uruchomienia produkcji lub składania kolejnych zamówień i obliczenia wielkości partii optymalnej ze względu na minimalizację sumy obu grup kosztów przy założeniu istnienia określonych ograniczeń. Najbardziej znane wzory na obliczenie wielkości partii to wzór Wilsona (uwaga: różne wersje i odmiany tego wzoru noszą często różne nazwy), wzór na partię o minimalnym koszcie całkowitym, wzór na partię o minimalnym koszcie jednostkowym, algorytm Wagnera-Whitina. W obszarze badań operacyjnych powstało przynajmniej kilkadziesiąt wzorów na obliczenie optymalnej wielkości partii.
W systemach produkcyjnych i logistycznych opierających się na koncepcji "dokładnie na czas" oraz inspirowanych tą koncepcją wielkość partii wynika z wielkości zamówienia klienta i jest często bliska jedności. Stąd też praktycznie w tej kategorii systemów nie występuje problem obliczenia optymalnej wielkości partii. Zob. dokładnie na czas, szczupłe wytwarzanie, szczupła logistyka, wielkość partii.