Technika stosowana w planowaniu zapotrzebowania materiałowego polegająca na przypisywaniu każdemu wyrobowi (elementowi) w rozpatrywanym horyzoncie planistycznym ścisłych, wyliczonych przez system terminów rozpoczęcia i zakończenia. Każdy element struktury wyrobu (partia wyrobów) ma w takich warunkach własny termin rozpoczęcia
i zakończenia. Zob. system grup terminowych.