Drogi kolejowe, Diagnostyka nawierzchni, Geometria toru
- KĘDRA Zbigniew
- Kategoria: Pozostałe zagadnienia
W diagnostyce geometrii toru kolejowego jednym z bardziej skomplikowanych problemów jest wyznaczenie wartości granicznych pomierzonych nierówności toru oraz określenie wpływu ich jednoczesnego występowania na jednym mikro odcinku toru na bezpieczeństwo jazdy. W praktyce prowadzi to do wielu nieporozumień, szczególnie w czasie badania wypadków kolejowych, gdzie bardzo często pojedyncze przekroczenie odchyłki dopuszczalnej interpretowane jest jako jego przyczyna. W artykule omówiono zagadnienie koincydencji nierówności geometrycznych toru kolejowego przy małych prędkościach jazdy pociągu. Szczególna uwagę zwrócono na jednoczesne występowanie wichrowatości toru, przechyłki i nierówności poziomych na krótkim odcinku toru.
Diagnostyka geometryczna toru kolejowego sprowadza się w praktyce do pomiaru czterech podstawowych parametrów: nierówności pionowych i poziomych, różnicy wysokości toków szynowych (przechyłki) i szerokości toru, a następnie obliczeniu gradientu szerokości i wichrowatości toru. W kolejnym etapie pomierzone wartości są porównywane z wartościami dopuszczalnymi, które wyznaczone zostały na podstawie kryterium spokojności jazdy.
W przypadku przekroczenia wartości dopuszczalnych należy podjąć odpowiednie decyzje utrzymaniowe, np. wykonać naprawę, ograniczyć prędkość jazdy pociągu.
Takie podejście bardzo często prowadzi do błędnych decyzji utrzymaniowych lub nieporozumień w przypadku ustalenia przyczyny wykolejenia pojazdu szynowego. Zdarza się, że z jednej strony przekroczenie pojedynczej odchyłki dopuszczalnej kojarzone jest z bezpośrednią przyczyną wypadku, a z drugiej strony duże wartości kilku pomierzonych nierówności na jednym mikro segmencie toru, traktowane są oddzielnie, pomijają ich jednoczesne występowanie. (...)
W przypadku przekroczenia wartości dopuszczalnych należy podjąć odpowiednie decyzje utrzymaniowe, np. wykonać naprawę, ograniczyć prędkość jazdy pociągu.
Takie podejście bardzo często prowadzi do błędnych decyzji utrzymaniowych lub nieporozumień w przypadku ustalenia przyczyny wykolejenia pojazdu szynowego. Zdarza się, że z jednej strony przekroczenie pojedynczej odchyłki dopuszczalnej kojarzone jest z bezpośrednią przyczyną wypadku, a z drugiej strony duże wartości kilku pomierzonych nierówności na jednym mikro segmencie toru, traktowane są oddzielnie, pomijają ich jednoczesne występowanie. (...)
Artykuł zawiera 17342 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka
Zaloguj się by skomentować