Wykorzystanie kodów dwuwymiarowych i urządzeń mobilnych do identyfikacji produktów

Kody dwuwymiarowe znane również jako „kody macierzowe”, to drukowane znaki stworzone zazwyczaj z czarnych kwadratów ułożonych w dwuwymiarowy wzór, który to wzór może kodować pewne informacje (ciągi liczb), przekształcane następnie w odpowiedni sposób w systemach informatycznych. Jeden z najpopularniejszych standardów, QR-Code (Quick Response Code), wprowadzony został przez spółkę-córkę Toyoty, firmę Denso Wave, w 1994 roku. Obecnie jest powszechnie używany do kodowania informacji i jest odczytywalny przez urządzenia mobilne wyposażone w odpowiednie oprogramowanie, szeroko dostępne.

Urządzenia mobilne, telefony komórkowe, osobiste urządzenia typu PDA (osobisty asystent cyfrowy) oraz obecnie urządzenia klasy „smartphone”, począwszy od początków XXI wieku są wyposażane w aparat fotograficzny. Nawet niska rozdzielczość wczesnych telefonów była wystarczająca do odczytu kodów 2D, a współczesne telefony posiadają aparaty o rozdzielczości o wiele większej. Ten artykuł skoncentruje się na ręcznych urządzeniach mobilnych, zwłaszcza tzw. smartfonach.

Kody dwuwymiarowe
1. QR Code
Kody QR wprowadzono początkowo w Japonii. Później, dokumenty dotyczące standardu zostały upublicznione i kody tego typu mogą być wykorzystywane bez opłat i bez obaw o pozwy patentowe. W drodze modyfikacji standardu wprowadzono możliwość przechowywania różnych typów informacji. Podstawowym jednak celem było stworzenie symbolu, który będzie łatwo rozpoznawalny - zarówno przez maszyny, jak i przez ludzi, aby wiedzieli co uczynić z takim symbolem.
Kody dwuwymiarowe zawierają informacje zakodowane poprzez ułożenie czarnych i białych pól w dwuwymiarowej siatce, co pozwala na przechowywanie zdecydowanie większej ilości informacji niż kod paskowy. (...)