Podstawowe czynniki kształtowania pozycji żeglugi śródlądowej w systemie transportowym

• dużą elastyczność obsługi transportowej,
• szerokie uwzględnienie wymagań stawianych przez klientów.

Funkcjonowanie wielogałęziowego systemu transportowego wiąże się jednak z dużymi nakładami i kosztami, zwłaszcza dotyczącymi stworzenia infrastruktury liniowej i punktowej niezbędnej dla działalności poszczególnych gałęzi. Biorąc pod uwagę:

• wielkość wydatków potrzebnych na stworzenie infrastruktury odpowiadającej współczesnym wymaganiom (duża kapitałochłonność),
• długi czas budowy takiej infrastruktury (znaczna czasochłonność), stworzenie a następnie utrzymywanie systemu transportowego przede wszystkim wymaga znacznych nakładów finansowych oraz czasu.

Działając w warunkach ograniczonych zasobów, zwłaszcza finansowych, rzeczowych i wykwalifikowanej pracy, występuje konieczność hierarchizowania celów i realizowania tych z nich, którym przypisuje się najwyższe rangi. Działania takie stosowane są również w odniesieniu do systemu transportowego, w którym najczęściej pierwszoplanową rolę przypisuje się gałęziom transportu samochodowego i kolejowego. Podejście takie obserwujemy również w Polsce, gdzie żegluga śródlądowa (ŻŚ) z reguły nie jest traktowana pierwszoplanowo, a szanse na zmianę tego podejścia ograniczają:

• zasoby finansowe przeznaczane na rozwój systemu transportowego,
• stosunkowo słaby stan infrastruktury gałęzi traktowanych priorytetowo tj. transportu samochodowego i kolejowego oraz koncentrowanie się na rozwijaniu infrastruktur tych gałęzi,
• znaczne nakłady niezbędne dla zmodernizowania polskich śródlądowych dróg wodnych. (...)