Wpływ ścieralności na jakość nadruków kodów kreskowych na etykietach logistycznych
- Korzeniowski Andrzej, Cierpiszewski Ryszard
- Kategoria: Wieści z GS1
Kody kreskowe stały się nieodłączną częścią wymiany handlowej i jednym z najważniejszym elementów logistycznego łańcucha dostaw. Stosowane etykiety na opakowaniach transportowych oraz paletowych jednostkach ładunkowych powinny zapewniać pełną identyfikację przesyłki oraz usprawniać pracę we wszystkich ogniwach dostaw. Etykieta będąca integralną częścią opakowania lub jednostki ładunkowej, poza narażeniami klimatycznymi, ulega podczas transportu narażeniom mechanicznym, które powodują zmiany w jakości nadruków kodów kreskowych. Wystąpić mogą zmiany optyczne kodu kreskowego (zmiany kontrastu kresek, pojawienie się przerw w ciągłości kresek, zmniejszenie ostrości krawędzi) oraz zmiany wymiarowe kodu (pomniejszenie kresek). Wielkość tych zmian zależy przede wszystkim od stanu technicznego pojazdu, stanu nawierzchni dróg, prędkości jazdy oraz sposobu zabezpieczenia ładunków w naczepie samochodowej lub platformie kolejowej. Powyższe może prowadzić do utraty podstawowych funkcji informacyjnych etykiet.
W celu oceny jakości kodów kreskowych przeprowadza się ich weryfikację metodą tradycyjną (wymiarową) lub metodą ANSI (American National Standards Institute). Celowym jest stosowanie metody ANSI, która daje dokładne i jednoznaczne wyniki. Metoda ta służy przede wszystkim do szybkiej oceny jakości kodu, wykrywania źródeł nieprawidłowych odczytów symboli kodów kreskowych oraz do zdefiniowania możliwości odczytu symbolu przez skanery. Została początkowo wprowadzona w Stanach Zjednoczonych jako standard ANSI X3.182 (opublikowany w 1990 roku), a następnie zdefiniowana w europejskiej normie (EN 1635 z 1995 roku) i normie międzynarodowej (ISO/IEC 15416). W chwili obecnej na całym świecie obowiązuje norma ISO/IEC 15416:2000, która opiera się na szczegółowej analizie "profilu współczynnika odbicia promienia skanującego" (SRP). W odróżnieniu od metody tradycyjnej, metoda ANSI podlega standaryzacji, dlatego też weryfikatory różnych producentów będą dawały podobne, porównywalne wyniki analizy jakości kodów (założenie jest prawdziwe w przypadku prawidłowej kalibracji urządzeń). Według tej metody, każdemu z kodów przyporządkowuje się ocenę w formie literowej lub cyfrowej, zależną od wyników pomiaru (tabela 1). Każdy kod musi uzyskać wyznaczoną minimalną i akceptowalną wartość oceny. Profil, który zostaje poddany analizie w metodzie ANSI stanowi wykres zależności współczynnika odbicia światła (wyrażanego w %) od symbolu kodu kreskowego, od odległości liniowej w poprzek symbolu. Na osi rzędnych umieszcza się wartości współczynnika odbicia światła, a na osi odciętych odległości liniowe w kodzie. Jasne kreski (spacje) oraz jasne marginesy (obecne na obu końcach wykresu) charakteryzują się wysokim współczynnikiem odbicia światła, a ciemne kreski odznaczają się niską wartością współczynnika. Weryfikatory automatycznie analizują uzyskany wykres.
W analizie zgodnej z normą PN-EN ISO/IEC 15416:2004 bada się siedem parametrów służących do oceny jakości kodu kreskowego:
-
algorytm dekodowania określony w standardzie dotyczącej danej symboliki np. ISO/IEC 15417 dla Kodu 128 (dekodowanie jest bezwzględnie wymagane przy wstępnym pomiarze jakości symbolu)
-
kontrast symbolu (SC) stanowiący różnicę między najwyższą (Rmax.) i najniższą (Rmin.) wartością współczynnika odbicia światła
-
minimalny współczynnik odbicia światła (Rmin.), który powinien być nie większy niż 0,5 Rmax.
-
minimalny kontrast krawędzi (ECmin.), który stanowi najmniejszą wartość kontrastu pomiędzy sąsiednią spacją i ciemną kreską w całym SRP
-
modulacje (MOD) jako stosunek pomiędzy minimalnym kontrastem krawędzi a kontrastem symbolu
-
dekodowalność (V) definiująca dokładność wymiarów wydrukowanego kodu względem nominalnych wymiarów kodu
-
defekty, czyli nieregularności wartości współczynnika odbicia światła, obecne wewnątrz kresek, marginesów lub spacji.
Wszystkie wymienione powyżej wielkości mierzone są przez weryfikator, a otrzymana ocena kodu jest równa najniższemu wynikowi dowolnego parametru. Ocena ta stanowi wyznacznik jakości kodu kreskowego. W tabeli 2 przedstawiono w jaki sposób wartości badanych parametrów wpływają na ocenę jakości kodów kreskowych.
Celem pracy było zbadanie odporności na ścieranie symboli kodów kreskowych w zależności od zastosowanej techniki drukowania. W pracy zbadano odporność nadruków kodów kreskowych nanoszonych różnymi technikami na opakowaniach zbiorczych i transportowych. Większość prób pobrano z tekturowych opakowań transportowych. Wykorzystano również próby drukowane bezpośrednio na folii oraz etykiety logistyczne. Do badań wybrano kody nieuszkodzone, których jakość wizualnie nie budziła zastrzeżeń. Badano również etykiety wydrukowane wyłącznie na użytek Instytutu Logistyki i Magazynowania w Poznaniu.
Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 1/2011.