Eksport do USA: świetlane perspektywy?

Eksport do USA rośnie sukcesywnie. Mógłby jeszcze bardziej okazale, gdyby nie restrykcyjne bariery pozataryfowe i inne regulacje, utrudniające dostęp do zaoceanicznego rynku. Prawdopodobnie nadziei w jego poluzowaniu nie należy upatrywać w negocjowanej z Unią Europejską od kilku lat umowie o wolnym handlu (TIPP - Transatlantic Trade and Investment Partnership).
Stany Zjednoczone wydają się ważnym, przynajmniej z punktu widzenia naszego grajdoła, partnerem handlowym dla Polski. Jankesi rokrocznie okupują miejsca na początku drugiej "10" w konkurencji dwustronnej wymiany handlowej. Co więcej, z dużą dozą prawdopodobieństwa, można założyć, że okoliczności będą sprzyjały dalszym wzrostom. Po pierwsze: rodzimi eksporterzy, wobec zamknięcia rynku rosyjskiego dla wielu produktów, zmuszeni są poszukiwać innych, równie chłonnych rynków zbytu. Po wtóre: sami sobie wyrabiamy i utrwalamy markę solidnego partnera biznesowego i, last but not least, USA są bodaj największym - wraz z Chinami - importerem na świecie.
Amerykanie przyzwyczaili nas do postrzegania ich jako liberałów, otwartych na inne rynki. Jeśli chcieć się sugerować jedynie malejącymi w wielu branżach stawkami celnymi, to pewnie należałoby taki nieskazitelny obraz zaakceptować bez mrugnięcia okiem. Sęk w tym, że, kiedy przyjrzeć się bliżej, rysy widoczne są gołym okiem i sytuacja już nie wygląda wcale tak różowo.

Okazuje się bowiem, że cwani Jankesi inaczej chronią swój rynek przed konkurencją. Celują w stosowaniu barier pozataryfowych, takich jak kwoty ilościowe (np. na niektóre produkty spożywcze) czy opłaty wyrównawcze. Z kolei zadaniem owych "innych regulacji" teoretycznie nie jest wprawdzie protekcja, a względy bezpieczeństwa, jednak ich obowiązywanie podwyższa koszty eksportu towarów w transporcie morskim i żaden przedsiębiorca z Polski, wysyłający swoje wytwory za Wielką Wodę, ich nie uniknie.

Przyjrzyjmy im się zatem. Zacznijmy od reguły 10+2, zwanej też ISF (Importer Security Filing). Organizując eksport do USA, lepiej wiedzieć, że u Jankesów obowiązuje konieczność dostarczenia tego dokumentu.
ISF to rozporządzenie Amerykańskiej Służby Celnej (US Customs and Border Protection), obligujące do złożenia przez tamtejszego importera lub brokera informacji o wwożonym drogą morską na teren Stanów Zjednoczonych towarze. W teorii odpowiada za to importer, ale w praktyce - leży w gestii eksportera. To on znajduje brokera po stronie odbiorcy, który to broker zajmuje się odprawą celną i właśnie zgłoszeniem ISF.

Niedopełnienie tego obowiązku może słono kosztować: nawet 5000 USD kary za przesyłkę! A że Amerykanie nie patyczkują się w egzekwowaniu przepisów i dają po łapach nawet za jakąkolwiek, sprzeczną z nimi błahostkę, lepiej mieć się na baczności na każdym etapie spedycji. Natomiast nie dokonuje się zgłoszenia ISF w sytuacji, gdy ładunek wypakowywany jest na terytorium Kanady lub Meksyku i dopiero stamtąd - koleją lub samochodem ciężarowym - trafia on do USA.
Zgłoszenie ISF do Customs and Border Protection musi nastąpić nie później niż 24 godziny przed wypłynięciem statku z deklarowanym produktem z portu załadunku. Jeśli kontener z towarem jest, w trakcie transportu morskiego, przeładowywany w innych portach, 24-godzinny termin dotyczy tej jednostki, która ostatecznie zawinie do portu przeznaczenia.

Warto też pamiętać o przeprowadzeniu przed nadaniem na statek fumigacji drewnianych palet. Niby banalna sprawa, o której każdy eksporter zdaje się wiedzieć, ale czasem niedopatrzenie tej powinności rodzi niepotrzebne konflikty i stresy już na wstępnym etapie procesu spedycyjnego.
Spore znaczenie ma ponadto fakt, że umowy o wartości powyżej 500 USD powinny być zawierane na piśmie. Powinny one szczegółowo określać prawa i obowiązki stron kontraktu, by uniknąć sporów sądowych i dalej ewentualnego narażenia się na dochodzenie należności ze strony windykatorów. W końcu co jak co, ale rynek firm zarządzających wierzytelnościami, w Stanach jest najlepiej rozwinięty na świecie.

Podsumowując, to przede wszystkim administracyjne, a nie podatkowe i celne "kłody" przeszkadzają albo wręcz zniechęcają do prowadzenia biznesu ze stroną amerykańską. A negocjowana obecnie Transatlantycka Umowa o Wolnym Handlu i Inwestycjach niewiele - jeśli w ogóle wejdzie w życie - zmieni w tym zakresie. A tam, gdzie administracyjne bariery nie wystarczą, pozostaną - pozataryfowe (kwotowe), bo Jankesi o swoje potrafią walczyć jak o niepodległość.