Strategie łańcuchów dostaw mają swoje podstawy teoretyczne. Należy pamiętać o czynnikach kształtujących strategie łańcuchów dostaw.

Logistyczna obsługa klienta w łańcuchu dostaw zasadniczo różni się od opisywanej w literaturze binarnej relacji, w której jeden dostawca obsługuje rozproszonych odbiorców. Różnica ta wyraża się w tym, że klient instytucjonalny w łańcuchu dostaw ma znacznie większe i często inne wymagania od finalnego konsumenta, występuje równocześnie w podwójnej roli - dostawcy i klienta, a przede wszystkim winien aktywnie uczestniczyć w tworzeniu i realizacji strategii łańcucha dostaw. Strategia ta, jeżeli ma się przyczynić do sukcesu, musi być oparta na współpracy uczestników łańcucha dostaw zorientowanej na tworzenie wartości dla końcowego odbiorcy. Uczestnicy łańcucha dostaw powinni tworzyć relacje partnerskie wyrażające się w takiej obsłudze swoich odbiorców, która uwzględniałaby maksimum ich rozbudowanych kryteriów oceny dostawców. Nade wszystko jednak winni mieć na uwadze maksymalizację swojego wkładu w efekt finalny łańcucha dostaw. Dlatego każdy łańcuch dostaw powinien opracować jasną strategię określającą rolę poszczególnych firm w tworzeniu najkorzystniejszej oferty dla ostatecznego odbiorcy.

Efektywne dokonywanie zakupów i zapatrzenie w dobra jest jednym z elementów tworzenia przewagi konkurencyjnej przedsiębiorstwa. Zakupy i zaopatrzenie zapewniają właściwą jakość wytwarzanych dóbr organizacji gospodarczej oraz stanowią dużą część kosztów całkowitych przedsiębiorstwa. Koszty te kształtują przychody przedsiębiorstwa. Dlatego też efektywne dokonywanie zakupów i zaopatrzenie powinno skupić uwagę menedżerów. Aby obszar zakupów i zaopatrzenia w przedsiębiorstwie był skuteczny, konieczne jest podjęcie działań w kierunku organizacji strategii zakupów. Powyższe stało się impulsem do poruszenia zagadnień związanych ze strategią zakupów. Przygotowany materiał jest skierowany do studentów studiów technicznych i ekonomicznych oraz do pracowników naukowo-dydaktycznych i praktyków poszukujących usystematyzowanej wiedzy. W rozdziale pierwszym przedstawiono podstawowe pojęcia związane z obszarem zakupów i zaopatrzenia. Rozdział drugi prezentuje typowy proces zakupów. W części tej omówiono również zadania i rolę jaką pełni dział zakupów i zaopatrzenia w przedsiębiorstwie. Porusza również kwestie związane z ogólnym pojmowaniem strategii zakupów. Kolejny rozdział (trzeci) prezentuje rodzaje strategii zakupów podzielone ze względu na różne kryteria. Wyszczególnione są więc stosowane strategie zakupów ze względu na liczbę źródeł zaopatrzenia, przedmiot zakupu, obszar geograficzny, podmiot zakupów oraz relacje, które występują między partnerami biznesowymi. W rozdziale czwartym omówiono typy zakupów przemysłowych. Wyszczególniono tu zakupy strategiczne i bieżące, a w ramach tych zakupy „nowe”, zmodyfikowane oraz rutynowe. Przedstawiono również zakupy wiązane. Przedstawiono także typ zakupów przyjaznych dla środowiska. Rozdział piąty został poświęcony podstawowym narzędziom analitycznym  stosowanym przy budowie strategii zakupowych. Ostatni rozdział prezentuje technologie informatyczne wspierające proces zakupów. Omówione zostały podstawowe sposoby organizacji rynków elektronicznych oraz coraz bardziej popularne elektroniczne aukcje zakupowe.

Badania wykazują,  że „lojalność” klientów wobec marki produktu została zastąpiona „preferencją marki”. Wśród głównych przyczyn tego zjawiska można wymienić m. in. rosnącą  świadomość klientów w zakresie możliwości porównania oferty produktowej oraz dokonywania wyborów zakupu o nieograniczonym zasięgu geograficznym (sieć Internet). Powoduje to poszukiwanie możliwości zwiększenia przewagi konkurencyjnej. Jednym z kierunków działań może być zapewnienie elastycznej, niezawodnej i szybkiej reakcji na złożone zamówienia klienta (sfera organizacji działań, w tym logistycznych). Zastosowanie tej koncepcji w praktyce, przy wsparciu narzędziami takimi, jak strony WWW umożliwia firmom uzyskiwanie bieżącej informacji na temat ścieżki realizacji zamówień, i ich statusu, co stanowi podstawę podejmowania decyzji w sferze logistyki.

Celem opracowania jest zidentyfikowanie korzystnych, potencjalnie obojętntych lub niekorzystnych skutków realizacji linii kolejowej Rail Baltica na rozwój gospodarczy i przedsiębiorczość województwa mazowieckiego oraz realizację społecznych celów tego regionu, wynikających zwłaszcza z idei zrównoważonego rozwoju oraz zidentyfikowanie wynikających z omawianego projektu pożądanych inwestycji towarzyszących, warunkujacych pełniejsze wykorzystanie Rail Baltica jako środka rozwoju systemu logistycznego województwa.  

Publikacja z serii "Mazowsze Analizy i Studia" (2013 nr 2).

Miejska dystrybucja towarów w czasach gwałtownie wzrastającej kongestii ruchu na ograniczonym obszarze dużych aglomeracji stanowi olbrzymi problem dla władz lokalnych. Artykuł przedstawia lokalne uwarunkowania logistyczne miasta Poznania oraz stanowi podsumowanie utrudnień związanych z miejską dystrybucją towarów. Ponadto wskazuje możliwe źródła pozyskania dobrych praktyk dla władz lokalnych, jakimi są m.in. projekty europejskie, np. projekt SUGAR.

„Suchy port” jest koncepcją przeniesienia części funkcji morskiego terminalu kontenerowego do lądowego zaplecza portu, jakim jest terminal kontenerowy dysponujący połączeniem kolejowym z terminalem morskim i przyjmujący z niego intermodalne jednostki logistyczne, głównie kontenery. Zadaniem "suchego portu” jest odciążenie terminalu morskiego od grupowania kontenerów i formowania pociągów blokowych według określonych kierunków wysyłki. Koncepcja zakłada, że kontenery są przewożone na terminal lądowy, w którym odbywa się ich sortowanie, grupowanie i wysyłka do docelowych terminali kontenerowych, skąd rozwożone są przy pomocy transportu samochodowego do magazynów usługodawców logistycznych lub bezpośrednio do końcowych odbiorców. Węzeł logistyczny pełniący rolę „suchego portu” musi dysponować określoną liniową i punktową infrastrukturą logistyczną. W artykule rozpatruje się potencjał logistyczny aglomeracji poznańskiej jako możliwego miejsca lokalizacji „suchego portu”.

   Artykuł prezentuje modelową koncepcję wspierającą zarządzanie łańcuchem dostaw w oparciu o zidentyfikowane korelacje pomiędzy wskaźnikami opisującymi procesy logistyczne oraz procesy makroekonomiczne w regionie, w którym dana firma działa. Artykuł prezentuje przykładowy zestaw wskaźników logistycznych na poszczególnych poziomach zarządzania oraz zestaw wskaźników statystycznych w podziale na poziom makroekonomiczny i mikroekonomiczny, które mogą zostać wykorzystane w usprawnieniu zarządzania łańcuchem dostaw. Dodatkowo przedstawione zostały współczynniki korelacji służące do oceny powiązań pomiędzy poszczególnymi wskaźnikami.
   W celu przedstawienia relacji pomiędzy poszczególnymi wskaźnikami zastosowane zostały elementy statystyki tj. współczynniki korelacji Rho Spearmana i tau-b Kendalla.
   W wyniku przeprowadzonych prac uzyskano zestaw wskaźników logistycznych jak i statystycznych, które mogą być wykorzystane podczas podejmowania decyzji w obszarze zarządzania łańcuchem dostaw. Uzyskano również stopień powiązań poszczególnych wskaźników pomiędzy sobą wyznaczając wartości wskaźników korelacji.
   Racjonalne zarządzanie łańcuchem dostaw wymaga nie tylko odpowiedniego doboru wskaźników zarówno logistycznych jak i statystycznych wspomagających podejmowania decyzji. Istotnym elementem jest również zidentyfikowanie korelacji pomiędzy poszczególnymi wskaźnikami, aby w poprawny sposób wyciągać wnioski z raportów i podejmować działania naprawcze.