Ponad 90% światowej wymiany handlowej jest obsługiwane przez transport morski. Uważa się, że rozwój transportu morskiego oraz rozwój technologii informatycznych i komunikacyjnych to główne czynniki, które przyczyniły się do globalizacji, rozwoju poszczególnych regionów świata, wzrostu produkcji i konsumpcji oraz wymiany zagranicznej.
Przyczyn współpracy strategicznej przedsiębiorstw należy się dopatrywać w dynamicznie zmieniającym się otoczeniu makroekonomicznym. Aktualnie rzadko która firma jest w stanie samodzielnie sprostać otoczeniu konkurencyjnemu, szczególnie w wymiarze międzynarodowym.
Zanotowany w ostatnich latach dynamiczny rozwój wymiany handlowej, skutkujący wzrostem przewiezionej masy towarowej, przyczynił się do rozwoju logistycznych sieci. Kluczowym elementem współczesnej struktury europejskiego systemu transportowego są centra logistyczne. Aktualnie jest ich 120, z czego najgęściej zlokalizowane są w Hiszpanii, Niemczech, Włoszech oraz Wielkiej Brytanii. Koszty jak i wielkość budowy infrastruktury centrum logistycznego uzasadniają konieczność ich planowania, koordynowania, jak i współfinansowania na szczeblu wojewódzkim lub na poziomie organizacji krajowej.
Zmiany towarzyszące przepływowi dóbr w łańcuchu dostaw zmierzają do eliminacji zbędnych ogniw. Integracja występuje na poziomie kooperacji między przedsiębiorstwami a także wewnątrz przedsiębiorstw. Z punktu widzenia logistyki w przedsiębiorstwie produkcyjnym na chwilę obecną poprawne jest postrzeganie sfery logistyki, produkcji i zaopatrzenia niż osobne ich rozpatrywanie.
Żywność nie jest takim samym produktem, jak inne. I choć można by tak powiedzieć jeszcze o innych grupach towarowych, to jednak mamy świadomość, że cechy szczególne tej grupy produktów, takie jak: określony i zwykle krótki termin przydatności do spożycia, pożądane cechy sensoryczne, a co za tym idzie konieczność zapewnienia konkretnych warunków przechowywania i transportu (a przede wszystkim to, że są to produkty spożywcze, będące składnikami ludzkiej diety), nakazuje traktować ją w sposób szczególny.
Podsystem logistyki dystrybucji odpowiada za koordynację wszelkich przepływów oraz działań zmierzających do fizycznego dostarczenia produktów klientowi. Zadania i funkcje podsystemu logistyki dystrybucji koncentrują się głównie na operacjach i manipulacjach magazynowych, pakowaniu oraz dostarczaniu dóbr fizycznych do nabywców finalnych własnym transportem lub za pośrednictwem zewnętrznego dostawcy usług logistycznych.
Nowoczesne rozwiązania w przedsiębiorstwie to nie tylko usługi, produkty i nowe technologie przyspieszające produkcję, ale przede wszystkim rozwiązania w sferze zarządzania firmą. Wdrażanie i stosowanie zintegrowanych systemów informatycznych w dzisiejszych czasach stanowi podstawę zarządzania przedsiębiorstwem. Na uwagę zasługuje fakt, że przedsiębiorstwa działają w warunkach ostrej konkurencji, co związane jest z większymi wymaganiami dotyczącymi jakości, szybkości, elastyczności i terminowości.
28 marca 2011 r. Komisja Europejska opublikowała nową Białą Księgę transportu zatytułowaną Plan utworzenia jednolitego europejskiego obszaru transportu – dążenie do osiągnięcia konkurencyjnego i zasobooszczędnego systemu transportu.
W artykule została zaprezentowana rola europejskich węzłów transportowych w łańcuchach dostaw oraz sieciowych układach dostaw. Przedstawione zostały typy węzłów transportowych funkcjonujących w Europie. Dokonana została krótka charakterystyka takich węzłów jak: porty morskie, śródlądowe i lotnicze, terminale kolejowe, w tym suche porty i terminale intermodalne i centra logistyczne w obszarze przeładunkowo-składowym. Analizie została poddana rola węzłów w ich funkcji transportowej, przemysłowej, handlowej i logistyczno-dystrybucyjnej wraz z prezentacją świadczonych usług transportowych, spedycyjnych i logistycznych będących elementami łańcuchów dostaw.
Wstęp
Neoklasyczna ekonomia, zakładająca możliwość określenia poziomu "gwarantującego" efektywność alokacji czynników produkcji (ziemi, kapitału, pracy), w dzisiejszych i przyszłych warunkach funkcjonowania globalnej gospodarki jest trudna do zaakceptowania. Jak wskazuje praktyka, człowiek gospodarujący (homo oeconomicus), działający racjonalnie w różnych środowiskach (np. USA, UE, Chiny, Japonia itp.) nie jest w stanie podejmować optymalnych decyzji.