Struktura artykułu obejmuje cztery punkty. Pierwszy charakteryzuje ogniwa pocztowego systemu logistycznego oraz ich wzajemne relacje. Drugi wyjaśnia model koncepcji „logistyki personalnej. Szczególna uwaga, a zarazem cel badawczy, zwrócona jest na przykłady działań usprawniających już stosowane oraz planowane na Poczcie Polskiej oraz angielskiej Royal Mail.

Artykuł prezentuje zagadnienia związane z optymalizacją procesu produkcyjnego przy zastosowaniu techniki SMED. Technika SMED polega na redukcji czasu przezbrojeń maszyn, który z punktu widzenia koncepcji Lean jest jednym z rodzajów marnotrawstwa. Zasadniczym jej celem jest zwiększenie elastyczności reakcji na zmienne zapotrzebowanie klientów poprzez skrócenie czasu przezbrojenia i szybszą reakcję na zmieniające się zamówienia. W tym zakresie technika ta pozwala na usprawnianie przepływów materiałowych i informacyjnych w przedsiębiorstwie.

Transport, pełniąc z jednej strony „służebną rolę” w stosunku do pozostałych dziedzin gospodarki (rozpatrywanej zarówno na szczeblu krajowym, jak i regionalnym), z drugiej stanowiąc fundament wszelkich jej funkcji, powinien służyć przemieszczaniu osób i ładunków zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju. Równowaga ta powinna być rozpatrywana w społecznej, ekologicznej, gospodarczej, przestrzennej oraz funkcjonalnej płaszczyźnie. System transportowy danego regionu ma na celu zaspokojenie, zgłaszanego przez jego mieszkańców oraz użytkowników, zapotrzebowania na usługi transportowe. Charakter potrzeb przewozowych społeczności danego regionu jest zróżnicowany, determinowany bowiem jest specyfiką danego układu i jego otoczenia, a także społecznymi i gospodarczymi uwarunkowaniami zachodzących w nim procesów. „Sprawny system transportu wpływa na wzrost aktywizacji gospodarczej i większą mobilność społeczeństwa, jest jednym z czynników stymulujących rozwój gospodarczy”1. Właściwie zaprojektowany i zorganizowany system transportowy danego regionu, z odpowiednią infrastrukturą transportową oraz odpowiednią siecią powiązań poziomych i pionowych, może przyczynić się do wzrostu konkurencyjności danego regionu, zarówno w skali mikro-, jak i makroekonomicznej.

Dużym problemem w obecnych uwarunkowaniach gospodarczych, społecznych i politycznych jest niwelowanie luki infrastrukturalnej występującej na skutek rosnących i zmieniających się pod względem technicznym i technologicznym potrzeb infrastrukturalnych. Z jednej strony dotyczy to nowych, nowoczesnych, dopasowanych do obecnych wymagań sieci i obiektów infrastrukturalnych, z drugiej zaś strony - konieczności remontowania, a głównie modernizacji już istniejących aktywów infrastrukturalnych. Według szacunków OECD potrzeby inwestycyjne w zakresie infrastruktury na świecie oscylują na poziomie 70 bln USD. Prognozy OECD zakładają, że do 2030 roku nakłady na projekty infrastruktury gospodarczej (transport, telekomunikacja, gospodarka wodno-ściekowa, gospodarka odpadami, przesyłanie energii) będą stanowić 2,5% PKB w skali globalnej.

Dzięki odpowiednim parametrom techniczno - eksploatacyjnym drogi szybkiego ruchu odgrywają ważną rolę w kreowaniu rozwoju gospodarczego. Dając szybką możliwość przemieszczania się i transportowania ładunków, przyczyniają się do podnoszenia efektywności ekonomicznej działania przedsiębiorstw. To nie jedyny argument „za” ich rozwijaniem. Budowa i eksploatacja drogi szybkiego ruchu powoduje powstawanie korzyści w wielu różnych obszarach. Tematyka związana z efektami oddziaływania inwestycji infrastrukturalnych na otoczenie podejmowania jest coraz częściej. Dotychczas autostrady i drogi ekspresowe oceniane były głównie z perspektywy obciążenia dla środowiska naturalnego czy generowania hałasu. W literaturze zagranicznej temat jest znany i poruszany. Także i u nas budzi coraz większe zainteresowanie.